[Desmont]

Bugüne kadar yanlış öğrendiğimiz ve bildiğimiz bir konu üzerine yoğunlaşacağım. Dahi insan kimdir? Şimdi bu soruya; “Özel yeteneklerle dünya ya gelmiş zihin, beden olarak diğer insanlardan farklı ve üstün olanlardır”. Diyeceksiniz. Bu kendimizi kandırmaktan başka hiçbir şey değildir. Aslında hepimiz bir zamanlar dahiydik, zamanla yaşam koşullarının ve çevreninde etkisi ile geriledik. Bu ne demek şimdi dediğinizi duyar gibiyim. Şöyle anlatayım; bizler çocukken hepimiz birer dahiydik. Şimdi, çocuklara bakın nasılda her şeyi hızlıca öğreniyorlar. Yeni konuşmaya başlayan bir çocuğu dikkatlice izleyin, sizi nasıl taklit ettiğini, sizin konuşmanızı nasıl birebir çıkarmak için uğraştığına dikkat edin. Çok değil birkaç yıl sonra ya da birkaç ay sonra çok iyi konuşmaya başlayacaklar. Çocuklar, belli bir yaştan sonra ebeveynlerine sürekli sorular sormaya başlar. Çocukta var olan o dahi ve keşifçi ruhu, onu sürekli araştırmaya ( bizim deyimimizle kurcalamaya ) yöneltir. Bu kurcalamalar sonucunda çocuk bazı çıkarımlarda bulunur. Bu çıkarımlar sayesinde de bir takım davranışlar sergilemeye başlar. Yani beyinde var olan sağ ve sol lobların her ikisini aktif bir halde kullanırlar.

Peki, ne oluyor da büyüyünce dahi olmaktan uzaklaşıyoruz. Çocukken bir şeyleri anlamak, öğrenmek için kurcaladığımızda her zaman engellendik. Dur yapma, rahat dur oğlum, of yeter artık…… Büyüklere göre; çocuklar sırf oynamak için, eğlenmek için ortalığı dağıtığını sanırlar. Oysaki gerçek tamamıyla bundan çok farklıdır. Çocuk bir takım şeyleri öğrenmek, anlamak için araştırma yapıyor. Bugün tıp fakültelerinde bile gençlere bile mesleki yeterliliği öğretmek için cesetler gösteriliyor ve parçalanıyor. Burada ki amaç, doktor olacak kişinin insan vücudunu iyi tanımasını sağlamak. Yani doktorlar bile, bir şey öğrenirlerken muhakkak araştırma yapıyor ve yapmak zorunda. Onlara bu davranışlarından dolayı kızan olmazken, çocuğun araştırma isteği ve dürtüsü neden kurcalama oluyor. Bizler yani büyükler onların bu davranışlarına kurcalama dediğimiz ve buna inandığımız için çocuk artık araştırmanın kötü olduğunu düşünmeye başlıyor. Çocuk, çevresine baktığında çoğu araştırmayan, kitap okumayan insanlarla dolu olduğunu görecek. Sizce, böyle bir ortamda çocuk nasıl yetişir ve nasıl olur?

Dahi insanlara gelelim, onların her zaman bizden farklı olduğunu düşündük, eğer o insanlar bizden farklı olarak dünya ya gelmiş olsallardı. Newton bebek iken yerçekimi yasasını bulurdu, Einstein daha çocukken atom enerjisini kullanmayı ondan bomba yapmayı bilirdi. Onlar bizden farklı olarak tüm bilgiler kafalarına kazınmış olarak mı geldi? Tabi ki de hayır. Edison, ampulü bulmak için 10 bin deneme yapmış ve hepsinde başarısız olmuştur. Bizlerde bazı şeylerde başarısız oluruz ama on bin defa denemeyiz. Hemen bırakır, pes ederiz. İşte pes etmeyen insanlar ise on bin birinci denemesinde başarılı olurlar ve tarihe de dahi olarak geçerler.













alıntı