Allahım Resulü Görmeyen Gözü Al Peygamber Efendimiz vefat ettiği zaman, Eshaptan Zeyd bin Abdullah (r.a.) tarlada idi. Başka bir sahabi koşarak geldi ve: — Resûlullah dünyadan göçtü, sen hâlâ burada çift sürmekle meşgûlsün, dedi. Bir anda kendinden geçen Zeyd bin Abdullah, ellerini açarak: — Allahım, Resulünü görmeyen gözü başımda taşımak istemiyorum. Onu görmeyen göz bana lâzım değil, gözlerimin nurunu al! diye dua etti. Bu sözler onun ağzından değil, kalbinden geldiği için, Allah duasını kabul etti, o zamana kadar gören gözlerinin ikisi de bir anda kör oldu. Alıntı – Menakıb-ı Ashâb-ı Kiram |
Cevap: Allahım Resulü Görmeyen Gözü Al [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] kıssadan hisse: biz de görmüyoruz, hepimiz kör mü olalım panpa!? |
Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 04:21. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8 Beta 3
Copyright ©2000 - 2024, vBulletin Solutions, Inc.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO
Copyright ©2004 - 2024 IRCForumlari.Net