[Sır]

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.



Çocuğu anlamak, insanı anlamaktır.
Çocuğu düşünmek, insanı düşünmektir.
Çocuğu konuşmak, insanı konuşmaktır.

Geleceğe dair hayal kurarken çocuklardan ve çocukluktan bahsetmiyorsak, o gelecekten umut bekleyemeyiz. İçinde çocuğun ve çocukluğun olmadığı bir gelecek hayali, umutsuz ve ruhsuz bir geleceği işaret eder. Çocuklarımızı böyle bir geleceğe teslim edemeyiz. Onlara dair sorular sorarak işe başlamalıyız. Eğer doğru çözümler arıyorsak en önce doğru soruları sorabilme yeteneği kazanmalıyız. Eleştirmeyi, derinlemesine düşünmeyi asla terk etmemeliyiz. Bu çağda sorulacak doğru soruların hepsinde olduğu gibi aranacak cevaplar arasında da çocuklar ve çocukluk muhakkak yer almalıdır.

“Şarkısı Biten Şehir” kitabında arsız kentleşmenin hayatımızdan çekip aldığı hassasiyetlerimize dair düşüncelerini aktaran Yağız Gönüler, bu yeni kitabında bir taraftan popüler kültürün diğer taraftan kitle kültürünün kuşatması altında kalmış çocuğa ve çocukluğa dikkatleri çekiyor. Dil, mekân, teknoloji, zaman gibi çağın oldukça kritik meselelerinde ne vaziyette olduğumuzu tespit etmeye çalışırken anneler ve babalar için samimi çözüm önerileri sunuyor. Hem kitaplara başvuruyor hem de sorular yöneltiyor, cevaplar arıyor.

“Unuttun Ama Çocuktun” her şeyden önce bir babanın endişelerini taşıyor. Çocukluğun varoluş mücadalesine mütevazı bir katkı sunmak için annelere ve babalara sesleniyor. Onların da endişelenmelerini istiyor. Ancak endişelenen insanların gerçekçi hayaller kurabileceğine inanıyor.

Çocukluk; en gerçekçi ve güzel hayallerin başlangıç noktasıdır.