Çevrimdışı

Sakinin Tedbiri

Bir padişah mecliste oturmuş, şarap içip sarhoş olmuştu. O sırada kapının önünden bir fakih geçiriyordu.

-”Şunu tutup meclisimize getirin ve ona da gül renkli şaraptan sunun!” dedi. Hocayı tutup getirdiler. Hoca suratını asıp oturdu. Padişah kendi elleriyle şarap sundu. Hoca kızarak reddetti arkasını dönerek oturdu:

-”Ben ömrümde bu berbat şeyi içmedim bunun yerine bana zehir verin daha iyi”dedi.

Padişah kızarak sakiye:

-”Ey saki ne duruyorsun hocayı neşelendir hoş ve meclisimize uygun bir hale getir” dedi.

Saki bunun üzerine hocanın birkaç sille vurdu:

– “Al şunu iç.” diyerek kadehi eline tutuşturdu. Hoca korkudan şarabı içti, içtikçe açıldı, neşelendi. Başladı latifeler yapıp meclisi neşelendirmeye.

Aradan zaman geçince hoca tuvalet ihtiyacı duydu. Kalkıp gitti. Padişahın tuvaletinde ay yüzlü bir cariye bekliyordu. Hoca onu görünce aklı başından gitti, onunla sohbete başladı adeta dünyayı unuttu.

Uzun bir zaman geçip hoca meclise dönmeyince padişah merak edip hocanın peşinden gitti. Cariyesiyle sohbete daldığını görünce kızdı, öfkelendi. Kızgınlığından gözleri kan rengini aldı. Bunu gören hoca hemen meclise döndü. Padişah da peşinden geliyordu. Meclise gelen padişahın hala kızgın olduğunu gören hoca sakiye seslendi:

– “Bre saki ne duruyorsun padişahı neşelendir, hoş bir hale getir.” dedi. Çünkü sakinin, padişahın da tepesine yumruk indirerek onu yola getireceğini sanıyordu.

Bunu duyan padişahın kızgınlığı gitti gülmeye başladı.

Hocaya:

– “O cariyeyi sana ihsan ettim, al git.” dedi.

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

Sevgilinin Cevabı

Bir gün bir aşık sevgilisinin kapısına gidip kapıyı çalınca sevgili içerden seslendi.

“Kapıyı kim çalıyor, kim o!

Aşık cevap verdi:

“Ey yüce sevgili kapına gelen benim, ben zavallı sadık kölen.” dedi.

Sevgili kızarak bağırdı.

“Çekil git kapımdan sen daha olgunlaşmamışsın. Bu sofrada hamlara yer yok, bu ev küçük iki kişi sığmaz.” dedi.

Zavallı adam çaresiz oradan ayrıldı tam bir yıl o sevgilinin ayrılığıyla yanıp dolaştı kavrulup pişti. Bir sene sonra sevgilinin kapısına geldi kapıyı çaldı. Sevgili içerden seslendi.

“Kimdir o, kim kapımı çalıyor?”

Çaresiz aşık perişan bir halde cevap verdi:

“Ey cana can katan sevgili ey bir bakışıyla binlerce aşığı perişan eden, gönlümü alan sensin.” dedi. Sevgili seslendi:

“Madem ki sen bensin ey ben gel içeriye, gönül evi dardır oraya iki kişi sığmaz.” dedi.

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

Seni düşünüyorum ya şimdi..
Zamanın ne önemi var
Her şey anlamını yitiriyor gözlerinde
ßi kaçak gibi her köşede bakışların
Korkuyorum gözlerime takılıp kalmandan
İçimdeki alevi fark edersin diye korkuyorum
Gel desem..Tut elimi..Sevdiğim ol desem..
Dudaklarından çıkacak sözden korkuyorum
Benim olsan diyorum kendi kendime zaman zaman..
Benim olsan..
Ölüm kadar gerçek geliyor sensizlik..
Varlığınsa yaşamak kadar yalan..
Senden öte yaşadığım ne var şu an
Şu an ki..
Ateş parçası gözlerinin esiriyken ben..
ßi yabancı kadar uzaksın sen..
Neden ey sevgili, Neden
Gideceksen şimdi git!
Ama geleceksen ßekletme..

 

Çevrimdışı

İmtihan

Sıradan bir güne gözlerini açtı genç adam. Her gün aynı saatte kalkar, kahvaltısını yapar hanımının hayır duasıyla işine gitmek üzere yola koyuluyordu. Haftanın altı günü kurulmuş saat gibi hep aynı şeyleri tekrar eder dururdu. Yine kahvaltısını yaptı, giyinip hayır duayla yola çıktı. Hava soğuktu işine yaya gideceği için içi titriyor, bir an önce işe varmak için hızlı hızlı yürüyordu.

Biraz gitmişti ki önünde yaşlı hırpani bir adam belirdi, adam yolunu kesip bir şeyler mırıldandı. Genç adam anlamamıştı söylediklerini, ona doğru hafifçe eğildi, buyur amca bir derdin mi var dedi. Adam titrek bir sesle ekmek diye bildi. Genç adam elini cebine attı, ekmek parası çıkarıp ihtiyara uzattı.

Adam parayı eliyle iterek ekmek, bana ekmek al dedi. İşine geç kalıyordu, henüz dükkanlar açılmamıştı ısrarla parayı yine uzattı. Amca vaktim yok parayla hem ekmek, hem katık alırsın dedi. İhtiyar:

-Hayır bana ekmeği sen alacaksın dedi ve önünde boynunu bükerek durdu. İçi burkuldu genç adamın ne olursa olsun ister işine geç kalsın. Açık bir fırın bulup ekmeği almaya karar verdi. Birlikte yürümeye başladılar nihayet bir fırın buldular. Genç adam ekmeği aldı yaşlı adama uzattı. Bir miktarda para verip amca bu parayla ekmeğin yanına katık al, başka bir isteğin varsa söyle dedi.

Yaşlı adam minnet duymadan, gocunmadan, bütün samimiyetiyle gencin gözlerinin içine, ta ruhunun derinliklerine bakarak, hadi ucuz atlattın başında büyük bir bela vardı ama inşallah bele defoldu dedi. Genç adam şaşkındı bu sözler, bu bakışlar… Biraz önceki rastladığı o hırpani adam gitmiş, heybetini içinden hissettiğini, ruhunu titreten birisi gelmişti sanki. Titredi ve kısık bir sesle ne balası diye bildi ama yaşlı adamı göremedi.

Arkasına, sağına, soluna bakındı heyhat ortada kimsecikler yoktu. Hayatında böyle bir şey başına gelmemişti hem düşünüyor hem yürüyordu. Yolların nasıl katlandığını, işine nasıl vardığını anlayamadı bile. Öğle tatili yaklaşmıştı, iş önlüğünü çıkarmak üzereyken onu telefona çağırdılar. Telefonda hanımının titrek ve ağlamaklı sesiyle beyninden vurulmuşa döndü. Küçük oğlunun üzerinden kamyon geçmişti ve hastaneden arıyordu eşi.

Hızla fabrikadan çıktı bir taksiye binip hastaneye gitti. İçeriye girdiğinde hayretten gözleri fal taşı gibi açılmıştı, hayal gördüğünü sandı. Gözlerini ovuşturdu yeniden baktı, küçük yavrusu ayakta sadece bir kaç ufak sıyrıkla babasına bakıyordu. Bir den gözündeki yaşlara engel olamadı, hıçkırarak ağlıyordu.

Bu kadar büyük bir kaza ufak bir kaç sıyrıkla nasıl atlatılabilmişti. Nasıl bir güç 4 yaşında minicik bir yavruyu dev gibi bir kamyonun altından sağ hem de çok az bir hasarla çıkarmıştı. Allah’a şükretti hem de bütün zerreleriyle.

Sonra birden sabah yaşadığı olay geldi aklına hiç bir şeyin başı boş olmadığını bizzat yaşamış ve az sadaka çok belayı defeder sırrını anlamıştı. Evet insanlar imtihandaydı, kimi nerede, nasıl,kimlerle imtihan edileceği belli değildi. İnsanın önüne çıkan belki o an hiç hoşlanmayacağı, belki zoruna giden bir olay onun hakkında hayır olabiliyordu. Genç adam hep bu olayı anlattı yaşadığı müddetçe ve evlatlarına yardım isteyen hiç kimseyi eli boş göndermemelerini vasiyet etti.

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

Duygusal

Sen ona bir gemisin, yönü senin yönündür

Bir sancısın geçerken denizlerini özgür

O da bir ada olsun, sana çevrili dursun

Dağının dalgalarla, yüzünün rüzgarlarla

Bağlandığı kendini sende çözülmüş görür.



Gemiler göründükçe adalar da düş görür

İnsanlar nerede olsa bir orayı düşünür

Derler adadakiler, şu gemi bir gün gelse

Gitsek buradan öte, nereye gideceksek

Bilseler gemiler de bir adayı düşünür.

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

Genç kız, el aynasında makyajını kontrol etti; “-Gayet iyi.” dedi. Güzelliğinden emindi. Çevresindeki erkeklerin pervane olmasından zaten biliyordu güzel olduğunu. Hayatın tadını çıkaran, rahat yaşayan biriydi. Cep telefonu çaldığında, akşam arkadaşlarıyla hangi eğlence yerine gideceğine karar vermeye çalışıyordu. Telefondaki numaraya baktı, arayan annesiydi.

– Alo… kızım, nasılsın?

– İyiyim anne. Ne oldu?

– Sana bir sürprizim var.

– Sürpriz mi?

– Evet. Çok eski bir arkadaşım, dostum şehrimize gelmiş…

– Eee kimmiş?

– Kim olduğu sürpriz. Fakat onu, senin almanı istiyorum.

– Ben mi?

– Evet, senin iş yerine yakın olan parkı biliyormuş. Parka gitmesini ve seninle buluşmasını söyledim. Senin de parka gidip onu almanı istiyorum.

– Anne, ben böyle şeyleri sevmem, kendin halletsen!?

– Kızım 1-2 saatlik bir işim var. Ayrıca seni bebekliğinden tanıyan bir arkadaşım. Seni görünce mutlaka çok sevinecektir.

– Amaaan. Peki peki… Nasıl tanıyacağım?

-Evden çıkarken üzerine giydiklerini tarif ettim. O parkta bazı oturaklar piknik masası şeklinde. Parkın sinema tarafı girişindeki ilk piknik masasına otur. O gelince seni bulacak.

– Tamam anne, tamam…

– Kızım senden her gün mü bir şey istiyorum. Üniversiteyi bitireli, hele de işe gireli bir fatura yatırmaya bile göndermedim.

– Hemen darılma, tamam dedim ya…

– O nasıl tamam demekse… Neyse, hadi o zaman, izin al da çık, bekletme. Ben de işlerimi bitirip hemen geleceğim.

Genç kız, izin alıp çıktı. Kısa bir yürüyüşten sonra parka vardı. Bu parkta daha önce hiç oturmadığını fark etti. Arkadaşlarıyla hep paralı, lüks eğlence yerlerine giderlerdi.

Annesinin tarif ettiği, girişteki ilk masayı buldu, boş olan kısmına oturdu. Masanın diğer tarafında bir köylü kadınla, küçük kız oturuyordu. Onlarla aynı yerde bulunmaktan utandığını hissetti.

“-Annemin arkadaşı çabucak gelse de, şunlardan kurtulsam” diye düşündü.

Köylü kadın çekinerek seslendi;

– Afv edersin kızım, bir şey sorabilir miyim?

“Kızım” diye seslenmesi iyice sinirlerini bozdu.

– Ne var, adres mi soracaksın!

Sert çıkış karşısında kadın sesini alçalttı;

– Hayır kızım, başka bir şey soracaktım.

– Sizin gibi cahiller ya adres sorar, ya para ister.

Köylü kadının kızaran yüzüne aldırmadı bile. O sırada şık ve lüks giyimli, orta yaşlı bir kadının uzaktan yaklaştığını gördü. “-Nihayet.” diye düşündü. Ayağa kalkıp kadını karşılamaya çalışırken, kadın yanlarından geçip gitti. Somurtarak geri oturdu.

Yanındaki küçük kıza daha sıkı sarılmış köylü kadının gözünden bir damla yaşın süzüldüğünü gördü. Kadın gözyaşını saklamak için diğer tarafa dönünce bir yüzündeki büyük yanık izi göründü. Genç kız manalı manalı güldü;

– Bak kolayca gözyaşı dökebiliyorsun, yüzünde de çirkin bir yanık izi var. Burada ne bekliyorsun geç bir köşeye aç mendilini ağla… Fakat ağlamaya benden bir şey koparacağını sanma, tamam mı?

Kadın dayanamadı;

– Cahil deyip duruyorsun. Ne cahilliğimi gördün. Tanımadığım bir kadına, torununun yanında hakaret mi ettim!

– Oooo… laf yapmayı da biliyormuş.

-Anlaşıldı kızım, sen üniversite bitirmiş, çok şey öğrenmiş olabilirsin ama insanlıktan sınıfta kalmışsın. Torunumu okutmak için uğraşacaktım. Fakat seni görünce vazgeçtim.

Yaşlı kadın, küçük kızı alıp masadan kalkarken, boşalan yere doğru şık giyimli bir kadın yaklaştı. Cevap vermek için hazırlanan genç kız zengin giyimli, şık kadını görünce uzaklaşan yaşlı kadına cevap vermekten vazgeçti. Yaşlı kadın geriye bakmaya çalışan küçük kızın başını eliyle engelledi.

Bir süre sonra, genç kızın annesi parkta yanına geldi.

– Merhaba kızım, Zeynep Teyzen nerde?

– Kimse gelmedi anne. En son bir bayan geldi, yanıma oturdu. O da sadece dilenmek için gelmiş biriymiş.

– Allah Allah! Giyindiklerini çok iyi tarif etmiştim, seni nasıl bulamadı anlamadım. Yanında küçük bir kız olacaktı.

Genç kız bir an durakladı.

-Küçük bir kız mı?

– Evet.

– Anne! Biz zengin, kültürlü insanlarız. Herhalde arkadaşın da zengin, kültürlü biridir, değil mi?

– Kültürsüz değil ama zengin değil.

– Sakın bana köylü bir kadın olduğunu söyleme.

– Köyden gelen kadına ne denir ki!

– Oh… iyi iyi, köylü kadınları karşılamaya beni gönderiyorsun.

– Kızım, o kadına bir borcumuz vardı. O zamanlarda borcumuzun karşılığı bir şey veremedik. “Gün gelir, bir ihtiyacım olduğunda, ben kapınızı çalarım.” dedi ve işte bu gün kapımızı çaldı.

-Ne istiyormuş?

– Torununu okutmamızı istiyor. Baban şimdi arabayla gelip hepimizi alacak, kayıt için okula götürecek.

– Anne, o köylü kadına ne borcun olabilir ki, anlayamadım?

Annesi, kızının öfkeli ses tonuna dayanamadı;

-Kızım, sen bebekken biz köydeydik.

– Eee…

– Sana yıllar önce bahsetmiştim, köydeyken evimiz yandı, biz de inekleri, atları, tarlaları neyimiz varsa hepsini satıp köyden göçtük, demiştim.

-Evet, hatırladım.

– O yangınla ilgili bir ayrıntıyı, seni üzülebilir veya seni evde yalnız bıraktığımız için darılabilirsin korkusuyla anlatmamıştık.

– Herhalde şimdi anlatacaksın…

– Baban evde yoktu, ben de su doldurmaya köy pınarına gitmiştim. Lodos mu ne diyorsunuz, işte o rüzgar bazen ters esiyormuş, yukardan aşağı filan. Sen beşikte uyuyorken rüzgar bacadan içeri esince közler ocaklıktan tahtalara sıçramış, yangın başlamış. Pınar yerinden dumanları görüp koştuğumda alevler her yeri sarmıştı. Birazdan yıkılacak gibi görünen eve yine de girmek için atıldığım anda Zeynep teyzen kucağına seni almış olduğu halde dışarı fırladı. O sahneyi hiç unutamam; onun kucağından seni aldığımda o çığlıklar atıyordu…

– Niçin ?

– Seni kurtarırken, sağ tarafı yanmıştı. Gelince görürsün sağ yanağında ağır bir yanık izi var. Çok acı çekti çok. Dur ağlama, seni bu kadar üzeceğini bilmiyordum. Tamam kızım, bak makyajın akıyor, ağlama. Hah! Baban da geldi. Fakat Zeynep teyzen hala bizi bulamadı…

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

Yaşlı anneannesinden başka kimsesi olmayan… Okuluna bisikletiyle gidip gelen…
Lise öğrencisi bir kızın yaşam öyküsüdür bu…
Günün birinde anneanne ölümcül bir hastalığa yakalanır. Genç kızın başvurmadığı doktor kalmamıştır.
Hiçbir ilaç çare olmamıştır. Bu çaresizliği öğrenen öğretmeni genç kıza bir kitap verir. Ve der ki;
-Okulundan döndüğünde bu kitabı anneannene oku… Eminim çok sevecektir.
Konusu çok ilgi çekicidir. Fakat en heyecanlı yerinde okumayı kes. Devamını da yarın okuyacağını söyle.
Genç kız öğretmeninin dediği gibi yapar. Okuldan döndüğü her gün…
Kalınca olan bu kitabın belli sayfalarını anneannesine okur.
Ama öğretmeninin dediği gibi… Her seferinde kitabın en heyecanlı yerini ertesi güne bırakır.

Anneanne kitabın konusunu çok sever. Devamını öğrenmek için de…
Ertesi günü torununun okulundan dönmesini dört gözle… Heyecanla bekler.
Aradan aylar geçmiş… Umut ve heyecan yaşlı kadına hastalığını unutturmuş…
Her geçen gün iyileşmeye başlamıştır. Ancak bir okul dönüşü bisikletiyle evine dönerken…
Genç kıza bir araba çarpar. Yaralanan kızı hemen hastaneye kaldırırlar.
Bütün gece hastanede müşahede altında tutarlar. Evine gitmesine de ertesi günü izin verirler.

Anneanne ise kitabın en heyecanlı yerinde kaldığı için… Umutla… Heyecanla bekler, bekler…
Torunu bir türlü gelmek bilmez. Yaşlı kadının umudu gittikçe tükenir. Genç kız evine döndüğünde;
Okuma yazma bilmeyen anneannesinin koltuğunda… Elinde kitap… Başı önüne düşmüş, öldüğünü görür.
Çılgına döner. Genç kızın hıçkıra hıçkıra ağlamaktan başka… Yapacak bir çaresi de kalmamıştır artık…

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...

 

Çevrimdışı

muhteşem bir paylaşım emeğine sağlık NurSima .. yinede ben derim ki ALLAH c.c ün işine pek karışmamak lazım

 

Çevrimdışı

duygular şalale .. söz tükendi ......

 

Çevrimdışı

Hüzünlü