Küçük kadın(a)
 

Agzinin kenarindan sizan belli belirsiz, masum ve ilik suda görürüm yüzümü,
kendimi...
Uyanmasin, dinlensin diye elimi, basiyla otobüsün cami arasina yavasça
yerlestirir,
sonra da agzindan sizan ilik suyu usulca silerim. Çünkü beni magaramda
biraktigi için
ona sonsuza dek minnet borçluyumdur...
Bu yüzden artik onunla her yere gider, onunla bütün sevgileri, özlemleri,
acilari ve
coskularini yasarim... Onu kutsal ve sarsilmaz bir sevgiyle seven ve
yaralilarin hiç
durmadan yardimina kosan, olaylari aninda gören, hemen tavir alan, mahkemede
hakimin
gözlerinden dikkatli bakislarini hiç ayirmayan, kavgalari aninda ayiran,
sevildigi için,
bunda öfkelenmek, içine kapanmak söyle dursun yasama dört elle sarilan ve
kendine olan güveni
ve sevgisi çogaldikça çogalan sevgilisinin yerine koyarim kendimi...
Hatta zaman zaman, garip, anlasilmaz bir bosluga düsüp: Sevgilerde yetmeyen
bir seyler var,
sanki bu bulutun arkasinda gizli bir kapi, su sisin ardinda beni bana
hatirlatan bir cümle,
bir kelime var, ama bulamiyorum, dedigi zamanlarda ona, göremedigi kapiyi
gösterip;
hatirlayamadigi cümleyi, kelimeyi usulca kulagina fisildayinca gözleri
birdenbire sevinçle
isildadiginda, bu ruhumun magarasindan sizan gümüs yagmurlari gibi içimi
aydinlatirdi.
O simdi, beni biraktigi magaramda geceler boyu kaybolmus ask yüzlerini ve
yerin üstünde hep
eksik kalan ya da unutulmus duygu hallerini, gümüs bir yagmurun altinda
bulusturup,
birlestirdigimi de bilmiyordur...
Istedigim anda baska ruhlarin davetsiz konugu oldugumu da... Magaramdaki
ruhumun yerin
üstündeki ruhumla bir türlü birlesip bütünlesemedigini de bilmiyordur...
Iste bu yüzden
kötü oldugumu ve her tür kiliga bürünmüs kötülükleri aninda hissettigimi
de...
Beni sevmekte israr ederek bana verdigi aci ve sikintinin farkinda da
degildi anlasilan!..
Benim kötülügümün baskalarina asla zarar vermeyen ve sadece bana korkunç
cezalar veren
bir kötülük oldugunu da bilmiyordur...
Simdi kendisine yeni bir sevgili bulan yerin üstündeki sevecen kadın benim
onu hiç
sevmedigimi düsünüyordur... Elim otobüsün camiyla basi arasindayken bile onu
sonsuza
dek unuttugumu saniyordur...
Ben kendimi bir magarada ömür boyu yasamaya, aci veren ve “suçlu bir zevkle”
mahkûm
ettigim için, onu sonsuza dek hatirlamaya ve ruhunda konuk olmaya mecbur
oldugumu hiç
bilmiyordur...Çünkü en dalgin, en silik, en beceriksiz tanigiyimdir önümden
hizla gelip geçen bu gündelik
hayatin... Sadece kimsenin çekmeye gerek görmedigi garip, ise yaramaz
fotograflari art arda
çekip, bellegimin gizli bölgelerine kaydeder dururum. Sonra ruhumun
magarasina çekilirim
usulca... Ve orada, tarihlerinden ve yurtlarindan kopan yüzlerin, seslerin,
acemiliklerin,
dikkate deger görülmeyen davranislarin, ancak ters isikta bir anlam tasiyan
gizemli
çeliskilerin üzerine gümüs yagmurlar yagar usulca, belli belirsiz... 08.04.2011 / Kuşadası