Hayata susmak
 

Susmak kabullenmektir denir ama bazen susmak, söylemek istediklerini çığlık çığlığa söylemektir. O susuşta her şey vardır. Yakarış af küfür sitem savunma saldırı, o susuşta bir yaşam vardır. Siz o susuşu dinleyebilir misiniz?

Susmak bazen en son noktaya gelmektir.

Yaşamım boyunca her alanda, gücümün üstünde mücadele ettim. Siyasetimde aile yaşantımda dostluklarımda işlerimde öğrenciliğimde öğretmenliğimde sevdalarımda. Her şeyde. Hem bileğimi hem yüreğimi hem de sesimi koydum hepsinde ortaya. Durmadım susmadım. Şimdi ilk defa bu kadar sessizim. Bu kadar çığlık çığlığa suskun.

Yaşamım boyunca hep, mutluluğu başkalarını mutlu etmek olarak anlamıştım. Ama anlamadığım bir şey varmış, başkaları kendi mutluluklarını bulduklarında sen onlar için olmuyor olabilirsin. Şimdi inandığım o kadar çok şey, uyanışlarım, umutlarım ve dahası güneşinin altında çarmıhta. Bir hiçliğe inanmışım ve daha kötüsü hala o hiçliğe inanıyorum. İşte hayata susmak burada başladı.

Hayata susmak… kabullenemediğine karşı bir ses edememek.

Çare siz değilseniz, çaresizsinizdir. Bırakın diğer tüm felsefi,umut verici saçmalıkları. Bazen hiçbir şey yapamadığınız, konuşamadığınız, kendinizi anlatamadığınız, yanlış anlaşıldığınızı bile bile kendinizi ifade edemediğiniz, karşınızdakinin anlamadığı, anlamak istemediği,belki de kandırıldığınız, yaşadıklarınızın değişmediği anlar vardır. İşte o anlarda hayata susarsınız.

Hayata susmak, bir söyleyiş biçimidir. Hayata susmak bir mücadele şeklidir. Hayata susmak kabullenmek değil, haykırma şeklidir.

Ve bazen hayata susmak bir gitme şeklidir.