Allah’ın gözüyle görmek ne demektir?
 

Allah Teâlâ buyurdu ki:

“Kulumun, farz kıl-dığım şeylerle bana yaklaşmasından iyisi yoktur. Kulum bana nafilelerle de yaklaşmaya devam eder. Öyle olur ki artık onu severim. Onu sevdim mi işittiği kulağı, gördüğü gözü, tuttuğu eli ve yürüdüğü ayağı olurum. Benden isterse kesinkes veririm. Bana bir sığınsın, onu muhakkak korurum.” (Buhari, Rikâk, 38)

Bu hadis-i kudsî yukarıdaki ayetlerin bir açık-lamasıdır. Her mümin bu seviyeye ulaşa-bilir. Bu seviyeye ulaşanın feraseti artar. Ama hiç kimse Allah’a, elçisinden fazla yaklaşamaz. Kur’an’da elçilerin gaybı bileme-yeceği açıkça belirtilmiştir. Onlarda ilm-i ledün veya ilm-i bâtın denilen şey de yoktur.

Allah’ın emir ve ya-sakla-rına uyan kişi, emirlerin güzelliğini ve yasaklanan şeylerin kö-tü-lü-ğünü kavrar. Yaptıklarını şuurlu olarak yapar, iz-zetli ve şerefli olur. Her şeye helâller ve haramlar çerçeve-sinde bakacağı için kolay kolay kötü duruma düş-mez. İşte esas feraset bu-dur. Bu kişi öyle hale gelir ki, Allah’ın emrine aykırı şeylere ku-lağını ve gözünü kapar. Allah’ın istediği şeyleri tutar ve Allah’ın istediği tarafa yürür. “Müminin ferasetinden çe-kinin, çünkü o Allah’ın nuruyla görür.” hadis-i şeri-fini böyle an-lamalıdır.

Günahkâr Müslümanlar bunları görecek du-rumda değillerdir. Gü-nahtan zevk almaları, Allah’ın emirlerini yerine getirme-mekten sıkılmamaları bun-dandır.

Feraseti de gözümüzde büyütmememiz gerekir. Bir kişinin daha faziletli olması görüşü-nün daha doğru olduğu an-lamına gelmez. Sahabenin en faziletlisi Ebû Bekir radıyallâhu anh’tır. Muhammed sallallahu aleyhi ve sel-lem, bir konuda Ebû Bekir’in görüşünü tercih etmiş, daha sonra bunun yanlış oldu-ğu ortaya çıkmıştır.

…

Çünkü Peygamberimiz de Ebu Bekir de in-sandır ve fazi-letli ol-maları yanılmalarına engel değildir. Bilgisi ve fazi-leti ne olursa olsun her-kesin yanı-labileceği düşüncesi her gö-rü-şün eleştirilebilmesi yolunu aç-mıştır.