[Elysian]

İSLAM’I YAŞAMAK AHİRETİ TERCİH ETMEKTİR

Ömürlerini sınırlı ve sonlu bir geleceğin elemlere dönüşecek aşkı, azablara uğratacak meşki uğruna har*camak istemeyecekler, Rabbimizin çizdiği, dünya gerçe*ğini ana çizgileriyle sunan şu mukaddes tabloyu şık sık ve pek ciddî bir şekilde izlemek mecburiyetindedirler.

Hadid sûresi, âyet 20:«Biliniz ki, dünya hayatı ancak bir oyundur, bir eğ*lencedir, bir süstür, aranızda bir öğünüştür. Mallarda ve oğullarda bir çoğalıştır. Bunun örneği, bitirdiği ekin ekicilerin hoşuna giden bir yağmur gibidir. Fakat sonra o bitki kurur da, sen onu sapsarı bir hale getirilmiş bu*lursun, sonra da o bir çer çöp olur.

Âhirette çetin azâb vardır. Allah'ın hoşnutluğu ve bağışlaması da vardır. Dünya hayatı ise sadece aldatıcı bir geçinmedir.»

Gerçek üstü gerçeği açıklayan bu Kur'ân tablosu*nu, ezelî ve ebedî olan musavvirine inanarak inceleyen mü'minler, pek tabiidir ki dünya hayatını hakikî çeh*resi ve geçiciliği içerisinde görürler. Hayatı da iman mantığı ile değerlendirerek Âhiret aşkını dünya sevda*sına üstün tutarlar.

Evet, ölümden sonra diriltilme, Allah'ın huzurun*da muhakeme olunarak mükâfat veya ceza görme gerçeğine inanan mü'minler, değinilen aşkla Âhiret haya*tını dünya hayatına tercih ederler.

Acaba, ruhî ahenk ve ebedî mutluluk için gerekli olduğu mukaddes belgelerle açıklanan bu tercihin an*lamı nedir ve nasıl gerçekleştirilebilir.

İşte, asıl bilinmesi gereken mevzu budur. Çünkü her an bitebilecek olan bir hayatın geçiciliği ve bir an*lamda da değersizliği, inançlı ve inançsız her kişi için açık bir hakikattir.

Hak Din'imize göre Âhiret hayatını dünya hayatı*na tercih etmenin anlamı; İslâm Nizâmını, bu düzen*le çatışan diğer inanç sistemlerine ve yaşayış şekilleri*ne üstün tutmak ve tam bir iman ve aşkla yaşamaktır.

Muhterem Mü'minler!

Mukaddes dinimiz, aydınımız ve halkımız tarafın*dan fert ve cemiyet bünyesi ile kaynaşan gerçekçi ve te*kâmüle çağırıcı düsturları ile tanınmadığı içindir ki, Âhiret'i dünya hayatına tercih etmeyi hayatî faaliyet*leri yavaşlatmak, cemiyet hayatından kaçınarak ferdî bir hayat sürdürmek ve inzivaya çekilmek manâsına anlamışlardır.

Bu anlayıştır ki, mü'minlerin İslâmî hareket ve heyecanlarını zaafa uğratmış, bilgili, yetenekli, güçlü, atılgan, müsbete yöneltici ve inandıkları Has Düzen adına toplumu yönetici fertler olmalarını engellemiş, onları siyasi, iktisadî ve kültürel bakımdan bağımlı, öz hakları çiğnenen bir yığın haline getirmiştir.

Hayatın tabiî akışıyla çatışan ve menfi neticeler tevlid eden böyle gerçek dışı felçli bir anlayışın İslâm Nizâmı'nın yapısı ve gayesiyle pek tabiîdir ki hiç bir ilişkisi yoktur.

Âhiret'i dünya hayatına tercih etmekle mükellef olan mü'minler, dünyamızı ebedî geleceğin hazırlık ye*ri olarak değerlendirecekleri için bilâkis hayatı seve*cekler, derin bir aşk ve sönmeyen bir heyecanla yaşayacaklardır. İslâmî doğrultuda teşebbüslerde bulunacak, hayat mü6adelesini vicdanî bir hazla vereceklerdir. Çünkü, İslâm Dini, insanların dünya hayatı için çalış*maları, Âhiret hayatı için de ibâdet etmeleri şeklinde bir ayırım yapmamış, yaşayışı farklı gayeli iki bölüme ayırmamıştır.

İslâm Nizâmı'nda dünya ve Âhiret hayatı bir bü*tündür. Aralarında ayrılık yoktur. Ahiret mutluluğuna götüren yol dünya saadetine ileten yolun aynısıdır.

Aziz Mü'minler!

İslâm, dünya ve Âhiret mutluluğunu amaçlayan bir tek hayat yolu sunmuştur. O da: «Sana ölüm gelin*ceye kadar Rabbine ibâdet et.» (') anlamındaki Kur'ân yasası ile çizilen ibâdet yoludur.

İbâdet; ömrün son anına kadar iş ve hareketi, ha*yatın nihaî adımına kadar faaliyeti emreder. Çünkü ibâdet, Allah'ın ve elçisi Hz. Muhammed'in ferdî, aile*vî ve sosyal hayatı kuşatan bütün emirleri ve öğütle*rine itaat etmek, bildirdikleri yasaklardan kaçınmaktır. Bu itibarla, mü'minin İslâm Nizâmı'na bağlanması ha*linde ibâdet rengini taşımayacak, Âhireti amaçlamayacak hiç bir sözü, işi ve davranışı düşünülemez.

Mü'minin, İslâm Dini'nin namaz, oruç, zekât, hac, ilim, adalet ve Hak'ka çağrı gibi emirlerinden cemiye*tin mutluluğu ve gelişimi için koyduğu diğer bütün ferdî ve içtimaî vasıftaki yasalarına kadar mükellef kı*lındığı vazifeleri yapması ibâdettir. Keza mü'minin İs*lâm Düzeni'nin yasalarına boyun eğerek faiz, karabor*sacılık, rüşvet, içki, kumar, zina, yalan, sözleşmeleri ihlâl, hileli ticaret ve imalât gibi haramlardan kaçın*ması da ibâdettir.

Mü'minler!

Açıklamaya çalıştığımız üzere dinimiz hayatın bü*tününe bir kudsiyet kazandırmıştır. Tekâmül dolu dün*yevî bir istikbal sağlayacak çalışmalarımızı ebedî gele*ceğimizi mesut edecek faaliyetler olarak tanzim etmiş*tir. Yalnız Âhiret saadetimizi amaçlar gibi görünebile*cek bütün sözlerimiz, davranışlarımız ve işlerimizi de dünyevî mutluluğumuza yardımcı olabilecek bir şekilde düzenlemiştir.

Bunun içindir ki mü'min, İslâmî yaşayışı diğer ha*yat tarzlarına üstün tuttukça, özetle ifade edersek; namazlılığı-namazsızlığa, cemiyetçiliği-ferdiyetçiliğe, ilmi-cehalete, sevgiyi-kine, yardım etmeyi-yardım görmeye, tevazuu-kibre tercih ettikçe o, ibâdet ha*yatı yaşamış olacağından Âhiret'i dünya hayatına ter*cih etmiş olacaktır ki, dinimizde Âhiret'i dünyaya ter*cih etmenin manâsı da budur.

Mü'minler!

Camide namaz kılarak, ticarethanede, fabrikada; büroda, mektepte, iş yerinde İslâmî ölçülerle çalışarak hayatlarım ibâdetleştiren mü'minler, Âhiret mutluluk*larından önce dünya hayatının nimetlerinden de en çok yararlanmaya lâyık olan şükrana kullardır.

Âhireti tercih etmenin mahrumiyete katlanmayı gerektirmeyeceğini açıklayan şu âyetlere dikkatinizi çe*kerim.

Araf Sûresi Âyet 32-33:[«(Ey Muhammed!) de ki; Allah'ın kullan için çı*kardığı süs eşyalarını, teiniz ve hoş rızıkları haram kı*lan kimdir? Bunlar dünya hayatında inananlarındır, Kıyamet Günü'nde de yalnız onlar içindir...

(Ey Peygamber!) Söyle; Rabbim sadece açık ve giz*li fenalıkları, günahı, haksız yere tecâvüzü haram kılmıştır.»] (2)

Sunduğumuz âyetlerin anlamını kuvvetlendiren bir hadislerinde Aziz Peygamberimiz şöyle buyururlar: «Dünyasını Âhireti için, Âhiretini dünyası için terkeden kimse sizin hayırlınız değildir. (Hayırlınız) her ikisinden de nasibini alandır...» (3)

Mü'minler!

Bütün, sapık ihtirasların, menfî davranışların, ga*yesiz yaşayışların anası olan dünya sevgisini Ahiret aş*kına üstün tutmak, Ahiret Günü'ne inançsızlığın ilk tezahürü, felâketin de ilk habercisidir.

Bâtıl yaşayış şekillerini İslâm Nizâmı'na tercih eden dünyacıların her birinin elemli bir hüsranın, azab*il bir geleceğin vârisleri olacağını Rabbimiz şöyle açık*lıyor:«Dünya hayatını ve güzelliklerini arzulayanlara, orada işlediklerinin karşılığım eksikliğe uğratılmadan veririz. Ancak Âhiret'te onlara Ateş'ten başka bir şey yok*tur...» O

Mü'minler!

Hutbemizi bitirirken çok önemli bulduğumuz bir görevimizi de burada hatırlatmak isterim. Dinimizdeki anlamıyla Âhiret'i dünya hayatına ter*cih etmekle mükellef olduğumuz gibi, hayatî faaliyet*lerimizi ortaklaşa yürüttüğümüz ve münâsebetler kur*duğumuz çevremizi de bu tercihi yapabilenlerden kur*makla vazifeliyiz.

Bunun içindir ki, Rabbimiz bizleri şöyle irşad edi*yor:

«Bizim emirlerimiz ve yasaklarımızdan arka çevi*ren ve dünya hayatından başkasını arzulamayan kişiler*den yüz çevir. (Onlarla dostluk ilişkileri kurma).» (5)

Mevzuumuzu bir âyet manâsıyla hulâsa ederek bi*tiriyorum.«Dünya hayatı bir oyundan, bir eğlenceden başka bir şey değildir. Ahiret yurdu ise Rabbine sevgi ve say*gı duyanlar için elbetteki daha hayırlıdır. Halâ aklınızı kullanmayacak mısınız?» (6)

1) Hicr, 99.

2) C. Sağır, 2/135.

4) Hud, 15-16.

5) Necm, 29.

6) Enam, 32.

(alirizademircan)