IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Çoğunluk cehennemde mi?
Öncelikle şunu belirtmeliyiz ki ayet ve hadislerde insanlar bazen şiddetli uyarılmaktadır. Bu uyarılar insanların günahlardan kaçınarak derecesini arttırıp, ebedi hayatta yüksek makamlarda olmaları içindir. Yoksa insanları ümitsizliğe düşürüp perişan etmek için değildir. O nedenle bunu iyi anlayıp bu uyarı ve tehditleri kendi hakkımızda kemalata ulaşmak ve günahlardan kaçınmak için bir kamçı olarak kabul etmeliyiz.

Cehennemin ismi çok insanları korkutmaktadır. Öyle olmalıdır da. Fakat kimin cehenneme kimin cennete gideceğini bilmediğimiz için, devamlı uyanık olmak zorundayız.

Müslüman ümit ve korku halinde olmalıdır. Kur'anda tehdit aytlerinden daha fazla teşvik ayeti vardır. Hem cenab-ı hakkın rahmeti azabından daha fazladır.

Ümit ve korku arasında olmak, her insan için lazım olan bir dengedir. Zira, ne kadar Müslüman olursak olalım yine imansız ve cehennemlik ölebilmemiz mümkündür. Ne kadar günahkar yaşasak yaşayalım sonunda Cenab-ı Hak Tevbe nasip eder, imanlı ve cennetlik gidebiliriz. Hz. Ebubekir (r.a.)’in şöyle söylediği nakledilir: Gökten bir ses duysam ki "tüm insanlar cennette olacak bir kişi cehennemde" diye, korkarım ki cehenneme gidecek o bir kişi ben miyim? Yine "tüm insanlar cehennemde olacak bir kişi cennette" denilse, ümid ederim ki acaba cennete gidecek o bir kişi ben miyim?. Müslümanın imanı "Havf ve Reca", korku ve ümit arasında olması gerekir. Peygamberler de dahil hiç kimse Allah'ın azabından emin olamaz. Ancak onun gazabından rahmetine, azabından bağışlamasına sığınarak cennetini ümid ederler. Bizde bu dengeyi muhafaza etmeliyiz. İbadetimizi hakkıyla yapıp Cenab-ı Hakkın bizi cennetlikler listesine almasını ümit etmeliyiz.

Ahiret hayatı daha gelmediğine göre insanların ne kadarının cehennemde ne kadarının cennette olduğunu bilemiyoruz. Hem cehennemide mutlak şer olarak düşünmek doğru olmaz. Cehennem yok olmaktan daha iyidir. Hem dünya ölçüleriyle ahiretteki ahvali tamamen kavramak mümkün olmadığına göre insan vazifesini yapmalı ve kendini aşan konularda tasarruf etmeye kalkmamalı. Allahın kullarına karşı olan merhametini ittiham etmeyip ondan fazla şefkatini öne sürmemelidir.