Altın Lotus Ayakları
 

Bin yıllık bir çin geleneği olan ayak bağlama yöntemi; ALTIN LOTUS hem görüntüsü ile hem de hikayesi ile akıllara durgunluk veriyor. Çocukların ufacık yaşlarında ayak parmakları kırılıp, sıkı bandajlarla bağlanarak, ayaklarının büyümesinin engellendiği ve bu yöntemle küçültülen kadınların ayaklarına; Lotus (Nilüfer) Ayak ya da Zambak Ayak deniyor.

Çinde güzellik için sakat kalmayı bile göze alınan bu uygulama, bin yıldır süregelen bir geleneğe dayanıyor. Tarihte bu olay Hang Hanedanının son İmparatoru Li Houshu’nun dansçı sevgilisi için yaptırdığı, Lotus çiçeğini andıran değerli taşlarla süslü, ipek püskülleri olan ve altın kaplı sahnede daha rahat dans etmesi için, ayaklarını bandajlaması ile başlıyor. Güzelliği ve dans yeteneği ile İmparatoru büyüleyen Yao Niang isimli bu dansçı; Lotus çiçeğinin içinde hilal şeklini alıp, dans edebilmek ve sığmak için ayaklarını ipek şeritlerle sarmaktadır. Böylelikle Yao Niang bu ayak bağlama geleneğinin ilk uygulayıcısı oluyor.

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Çin’de Neo-Konfüçyüsçülük zamanında kadınların hakları kısıtlanıyor ve Song Hanedanından itibaren de, üst tabakadaki kız çocuklarının ayakları erken yaşta bağlanmaya başlıyor. Daha sonradan bu gelenek 20. yüzyılın başlarına kadar, fakir köylü kadınlar dışında, tüm halk tarafından benimseniyor. 1644’ten 1911’e kadar Çin’i yöneten Mançu ve Moğollar’da bu ayak bandajlama geleneğine uyuyorlar.
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Çoğu beş ile sekiz yaş arasında olan kız çocuklarının narin ayakları anneleri veya büyükanneleri tarafından bağlanıyor. Çeşitli otların karışımından hazırlanmış olan su ile ayaklar öncelikle yumuşatılıyor. Tırnaklar da daha sonra etin arasına doğru büyümemesi ve olası bir enfeksiyonu önlemek için, mümkün olduğu kadar kısa kesiliyor ve masaj yapılıyor. Bu işlemden sonra ayağın büyümesinin engellenmesi ve yumru ayak şeklini alması için, ayaklar çok sıkı bandaj yapılıyor. Daha sonra da kız çocukları, tıpkı ördek gagasını andıran sivri ayakkabılarla yürümesi için zorlanıyorlar.
Bu uygulama ile başparmak dışında tüm parmaklar kırılıyor ve ayak tabanının alt kısmına kıvrılıyor. Ayaklar her iki günde bir ıslak bandajlarla daha da sıkı olarak sarılıp, ayak altından bağlanıyor. Bu şekilde ayakların sivri bir şekil alması sağlanıyor. Bandajların ıslak olmasının sebebi, kurudukların da ayakları daha fazla sıkmak içindir. Ayakların bu şekilde deforme olmasından sonra, kadınlar uzun mesafe yürüyüşlerde bulunamıyorlar.
Ayakların bu şekilde bandajlanmasından sonra, ideal olan ayak büyüklüğünün 10 cm civarı olması gerekiyor, bu da ayakkabı numarası olarak yaklaşık 17 numara oluyor. Bu kadar eziyeti çektikten sonra bu ayak büyüklüğüne erişen çok az sayıda kadın kalıyor. Birçok kadın ayaklarını ancak 13 – 14 cm uzunluğa kadar ufak tutmayı başara biliyorlar. Parfümlenen şeritlerle bandajlanan ayaklara özel olarak yapılmış ayakkabılar giyiliyor. Ayakların büyümesini engellemek ve iltihaptan dolayı kötü kokuları örtbas etmek için ayakkabılar gece yatakta bile giyilmeye devam ediyor.