[Desmont]

Istakoza benzeyen, tatlı veya tuzlu sularda yaşayabilen canlılardan olan Astacuslar, doğru zamanda püskürttükleri idrarlarıyla, girdikleri savaşı kazanabiliyor. İdrardaki kimyasal saldırganlık, düşmanları yıldıran bir özellikte.

Hull Üniversitesi'nden ekolojist Thomas Breithaupt, Astacuslar'a, idrarlarını parlak yeşile boyayan bir madde enjekte etti. Karanlık bir ortamda, aynı türden iki canlının yaptığı mücadele gözlendi. Sonunda kazanan tarafın daha çok idrar salgıladığı belirlendi.

Boston Üniversitesi'nde kimyasal davranışlar üzerine araştırmalar yapan Jelle Atema'ya göre, bu durum ciddi bir uyarı içeriyor.

idrar kokusu, Astacus'un diyetine, sağlık düzeyine, çiftleşme dönemine göre veya deri değiştirmeye bağlı oluşan zayıflık nedeniyle farklılaşabilir. İdrarın kimyasal yapısı tam olarak belirlenememekle birlikte, bulunacağı umut ediliyor.

Breithaupt'a göre, Astacuslar bu özelliklerini sadece savunma ve savaş halinde kullanıyor. Zaten rutin yaşamlarında, tüm özelliklerini açıkça ortaya koymaları doğru olmayabilir. Astacuslar göç ve savaş sırasında, koku bezlerini de devreye sokuyor.

Astacuslar çok kavga eder. 20 bireyin üstünde gruplar oluşturarak yaşarlar ve yiyecek, barınak, eş için sürekli savaşırlar. Kavgaları belirli bir törensellik içerir. Duruşlarıyla rakiplerinin dikkatini çekerek onu etkilerler. Karşılarındaki canlının herhengi bir uzvunu burkarak koparırlar ve bu kavgada idrar salgılanımı fazla olan canlı, daha da saldırgan hale gelir. İdrar salgısı engellenecek olursa, kavgalar daha uzun ve zorlu geçer. Belki de Astacuslar parlak idrarlarını düşmanlarına doğru iletirken, denizler altında ilk kimyasal haberleşmeyi de gerçekleştirmiş oluyorlar.