Antibiyotik duyarlılık deneyleri
 

ANTİBİYOTİK DUYARLILIK DENEYLERİ

İnfeksiyon hastalıklarının tedavisinde kemoterapötiklerin, etkene yönelik seçilmesinde duyarlılık deneylerine gerek vardır. Bu deneyler standardize edilmişlerdir. Biri, petri kutusunda hazırlanan besiyerine önce bakteri sulandırımının sürülmesi ve takiben antibiyotik emdirilmiş disklerin yerleştirilmesi esasına dayanan "disk difüzyon yöntemi"dir. İkincisi ise "tüp sulandırım yöntemi"dir. Bu yöntem çok pratik olmaması nedeniyle daha çok araştırma amaçlı kullanılır. Deneyler sonucunda duyarlı ve dirençli antibiyotikler ile minimum inhibisyon konsantrasyon (MİK) larının saptanması mümkündür.
Antimikrobiyal aktivite invitro koşullarda 2 yöntemle belirlenir.


1-Dilüsyon metodu 2- Disk Difüzyon metodu


1-Dilüsyon metodu : Genellikle tüpte ya da agar içine antimikrobik katılarak da yapılabilir.Tüp dilüsyon (sulandırım) metodunda, antimikrobiyal maddenin belirli bir bakteriye karşı MİK (Minimum İnhibisyon Konsantrasyonu) değerleri saptanır. Bir dizi tüpte soldan sağa sırasıyla antimikrobik maddenin sulandırımları yapılır. Standart bakteri süspansiyonu eklenerek dirençlilik, duyarlılık ve MİK değerleri belirlenir.

2- Disk difüzyon metodu : Antibiyotik emdirilmiş kağıt diskler kullanılarak, mikroorganizmaların üremelerinin inhibisyonları (önlenmesi) belirlenir. Petri kutusuna dökülen özel agarlı besiyeri üzerine antibiyotik duyarlılık durumu saptanacak bakterinin standart sulandırımı yayılır. Üzerine belirli aralıklarla antibiyotik diskleri yerleştirilir. Her bir diskte bilinen dozda (İ.Ü veya µgr/ml.) antibiyotik bulunur. Değerlendirme, disk etrafında oluşan ürememealanının çapının mm. olarak ölçülmesiyle yapılır. Her antibiyotik için sözü edilen çapın (zon) milimetrik değerine göre "dirençli", "orta duyarlı" veya "duyarlı" olarak belirtilir.

Kaynak:Anadolu Üniversitesi Yayınları Mikrobiyoloji Kitabı