[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


"Boğuluyorum ama yok ilacı bunun, tez gel." Kalbine zerk olmuş acılarının sureti gözlerinde kadının. En mutlu olması gereken gününde sızdırıyor gözlerinden belli belirsiz. Bir düğün hiç bu kadar ölüm olmamıştır belki.
Tel tel taranan saçlarının ağırlığı bükmüş boynunu.
Bembeyaz bir at hazırlanıyor ardı sıra.
Bir cenaze aracının süslenmesi nasıl abes kaçıyorsa, sevdiğinden ebedi ayıracak o atın süslenmesi ne kadar farklı?
Birbirini ölesiye seven iki aşık, kızın hayalinde bir düğünde evleniyorlar. Belki de kız bu hayalle acısını hafifletiyor kim bilir.
Çok geçmeden bu hayalin yerini, Anadolu'da bereket getirdiği inancıyla kırılan testi ile gerçekler alıyor.
Beyaz atın üzerinde evleniyor bir başkasıyla. "göremedin göz yaşımı, silemedim gömleğine" diyor ya hani şarkıda o sırada beliriyor sevdiği. Kalabalığın arasında. Kalabalıkta kaybolmuş. Zurna eşliğinde gidiyor. O günki, o son bakış, o son sarılışlarını anımsıyor. Biliyorlar mıydı acep son bakış son dokunuş olduğunu. Mümkün değil. Biteceğini düşünerek sever mi insan? "her müphem bir fırtına olur kalır izi." O gün oğlanın verdiği kolyeyi bırakıyor arkasında, son umudu da böylelikle saçları taranmış atının izleriyle kayboluyor.
Müphem dahi kalmıyor sevdalarında, belirsizliğe yer yok ki. Ömrünün kalanına bir umut dahi bırakmıyor, tüketiyor belki'lerini ağlayarak...
Oğlan, o son buluştukları yerde kızın al yazmasını son kez çekiyor içine. O gün imkansız oluyorlar işte. Şarkı bitiyor belki fakat hikaye devam ediyor. Nerede devam ediyor? Anadoluda bir yerlerde birileri kavuşamıyor sevdiğine. Birbirine imkansız oluyor.
Müphem bir fırtına oluyor ve iz bırakıyor ardına.
Kim bilir bir gün rüzgar eser getirir kokusunu
Ciğer bırakmıyor veyselkaya'nin hikayesi. Mabel'de de ciğer bırakmıyor ki klibinde işliyor hikayeyi... Kabullenilmiş bir bakış atıyor son kez, ve bir gemi daha gelmiyor.
Selametle
..

alintidir