Çevrimdışı

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Hiç uykum yok. Hiç uyuyamıyorum. Domuz gibi içiyorum. Ama gözlerimi kapalı bile tutamıyorum. Sabaha beş saat var. Annemi düşünüyorum. Nerededir şimdi? Aynada kendime bakıyorum bazen. Ve tek kelime etmesem bile vücudum yaşadıklarımı, hayattan ne anladığımı anlatmaya yetiyor. Sağ omzuma kendi çizdiğim kelebek, beğenmediğim için üzerine attığım çarpı işareti ve altında aynı kelebeğin bir Japon tarafından çok daha iyi işlenmişi. Sol dirseğimin iki parmak yukarısındaki kurşun yarası. Bileklerimdeki otuz dört dikiş. Medeniyeti bir aralar, herkes gibi yaladığımı kanıtlayan apandist ameliyatımın izi. Ve sırtımı çok, hızlı yaşlandım! Ancak hayattayım.
Kayra, bir gün bana 'Mutsutluğuna hiçbir çare aramıyorsun' demişti.


***

Bab'dan;

Kitabı anlatmaya çalışmak gereksiz bir çaba olacak kanaatimce tüm bu okuduklarımdan sonra... Okurken "ne oluyor laaaaaan" diye defalarca sesli bir şekilde tepki vermek zorunda kaldım tedirginlik içinde.. Hatta 400'lü sayfalarda hayatımda ilk kez bir kitabı okurken gözlerimden su aktı.. Kitabı bir kenara bırakıp sakinleşmek için iki tane sigara içtim.. Sakinleştim de.. En azından okumaya devam edebildim. Kitap bitti ama etkisi bitecek mi üzerimde onu bilmiyorum. Kinyas ve Kayra'nın hikayesi hayat arkadaşlarım olacak sanırım bundan sonra kan kardeşlerim olacaklar. Abidjan liberyalılar gözyaşı aids kan kaos yazmak dövme uzun saç okyanus dalgalarının sesi david bowie fahiş*ler raks edecekler ben yaşadıkça beynimde...Ve Hakan Günday sırf bu kitabından dolayı ölümsüzleşecek bende...


Sen de bitir artık lütfen.