| |
|
| 28 Ocak 2010 21:51 | |
| JosephiNe | Cevap: İnsan bazen kaybeder... Bak hala kanıyor, mevsimsiz yağmurlarla, ya da yanlış dokunuşlarla.. Mutluluk mekanları bu yüzden hep dar gelir bana ve ben hep bu yüzden kendimi okşarım, üşüdüğüm her yalnız durakta.. |
| 28 Ocak 2010 21:50 | |
| dreamy | İnsan bazen kaybeder... Bir şiir ısmarladım kendime kendime tutunarak.. Geceydi, elektirikler sönmüştü içimde.. Mavi bir karanlıktı gözlerimde okuduğum.. Gitme dedim, gittim. Ardımdan küfret istedim.. Bazen insan utancını saklayacak çöplük bulamaz ya, hayallerim kir pas içindeydi içimde.. Aptalın biriyim ben. Gerçek olmayan anlar, figüranlar doluysa hayatında gerçeklik seni bu kadar yalanlıyor işte! Umrumda değildi kendi söylediklerim ya da söylemek istediklerin.. Üzgünüm.. Sence de.. Bence de.. Bencilce.. Bak hala kanıyor, mevsimsiz yağmurlarla, ya da yanlış dokunuşlarla.. Mutluluk mekanları bu yüzden hep dar gelir bana ve ben hep bu yüzden kendimi okşarım, üşüdüğüm her yalnız durakta.. Bazen ikinci bir cümleye gerek duymazsın ya, onların birini farkediyorum şimdi; İnsan bazen kaybeder... hüzünbaz* |
