| |
|
| 20 Mart 2010 19:12 | |
| Süslü | Aslen Neresi? Aslen Neresi? Bizim insanımıza mahsus durumlardan biridir; yeni tanıştığımız birine "nerelisin?"demek. Nedendir bilinmez pek merak ederiz memleketini. Belki de ortak nokta bulma amaçlıdır. Sohbet başlangıcı olarak nedense hep "nerelisin?" klasiğine başvururuz. Verilen yanıt çoğu kez tatmin etmez, orjini saptanmaya çalışılır. Avrupalılar selamlaşır, biz illa herifin kökenine ineriz. " Aslen neresi? " olayın artık kaçışının kalmadığı ve secerenin okunmasının şart olduğu kısımdır. Rahmetli anneannemin klişesi vardı. Sorulduğu zaman otomatiğe bağlamış gibi sayardı ardı ardına; " Mardinliyim. Altmış beş senedir Beşiktaş'tayım. Mardin vilayettir, valisi vardır." İstanbul'da kaldığı seneleri de mutlaka belirtirdi ki kimse onu saf köylü sanmasın diye. Halbuki öyleydi. İstanbul kurnazlığı gözlemlenmezdi asla onda. Her söylenilene inanırdı. Mardin'i de hep yüceltirdi. Şehir görmüşlüğünü vurgulardı ısrarla. Çünkü bilirdi ki; insanlar birbirlerini kültürleriyle, etnik kökenleriyle yargılar. Bu renkli mozaiğin neresinde yer alırsak alalım üstümüze yapışan yaftası vardır. Örneğin İzmirli olmak demek; çağdaş, rahat ve hatta gavur olmakla eşdeğer. Telefonda görüştüğünüz bir İzmirlinin türbanlı olma ihtimali ne kadar zayıftır değil mi? Hiç aklınıza olabilirliği gelmez. Bilinçaltınız eşleştirmeyi yapar size. İzmirli = mini etekli. Bana sorulduğunda verilecek uzun bir cevabım vardır, " nerelisin?" sorusuna. İstanbul doğumluyum. Yedi göbek olmayınca da İstanbulluyum diyemiyorum. Babamı sevseydim belki Erzurum der, dadaş olmakla gururlanırdım ama ben "anneciyim" Bu münasebetle de Mardin daha yakın geliyor. Görmüşlüğümü sorarsanız, eh... var bir dört saat geçirmişliğimiz. Ancak yirmi küsur yıldır da egede yaşıyorum. Buralı hissediyorum kendimi. Aslen nereliyim, emin değilim... Ülkemizden bu kadar çok yöresel farklılıkların olması aslında samimiyet ortamı sağlanmasına yardımcı bir faktördür. ( olumlu düşünürsek tabii. ) Karadenizliyle tanışmamızda sohbet konusu anında Temel'e dönüşmez mi? Birkaç fıkrayla şenlenmez mi mekan? Kayganaları, turşu kavurmaları, kuypakları, ya da kara lahanalarından bir yemek sohbeti başlamaz mı sıcacık? Sürekli yağan yağmurdan, yemyeşil tepelerden söz edilmeden Karadeniz muhabbeti sonlanır mı hiç? Dönersiniz beriye; adam egelidir. Sıcak iklimin otçul halkı diye dalganızı geçmez misiniz? Derede tepede buldukları her otu ya haşlayıp ya da kavurarak mideye indirmeleri sayesinde adeta bir koyun dinginliğinde olmalarını konuşmaz mısınız? Bodrum'a giden bir köylünün " gari demelim gari, Bodrum'a geliveedik gari." diyerek kibarlaşmaya çalışmasına gülmez misiniz? Ege lafı geçtiğinde hemen aklınıza oradaki tatil yörelerine yaptığınız seyahatler gelmez mi? Bir iki Çeşme, Marmaris anısı anlatmaya nasıl da heveslenirsiniz... Oralı, buralı, nereli olursa olsun da doğulu olmasın. Hele bir de yanılıp şaşıp " Diyarbakırlıyım." demeye görsün. Maçlardaki barbar doğulular oralıydı değil mi? Hani taşlı sopalı saldıranlar? Hiç kimse 17 eylül 1967 de Kayseri- Sivas maçında ölen 43 kişiyi anımsamaz. Kayseri mantısıyla meşhurdur. Sivas yaktığı aydınlarla! Şimdi oklar doğuya çevrilmiş Zaten bunlar olmasa hiç olay çıkmayacak maçlarda! Hem bunların çocukları da pek yaramaz. Büyüdüklerinde maçlarda da olay çıkaracaklardır. Neyse... Tanıştığımıza çok memnun oldum! Müsadenizle... yasemin ozmen |
