| |
|
| 21 Ağustos 2011 00:33 | |
| Kacak | Bu Şehir Islak sokaklar mevsimindeyiz artık Bu kalabalık şehre hüzün yağar bu zamanlar Yalnızlık yağar caddelerine Darmadağın saçlar, ıslanmış yüzler hep yere bakar Kahveleri bile dert yüklenir Çayları daha bir demli Unutulan sevgililer hatırlanır veya sevgililer unutulmaya çalışılır Bu mevsimde vitrinleri az sulu rakı gibidir bu şehrin Her adımın yalnızlığa uzanır Yine de hızlı adımlar atılır, koşulur bu sokaklarda Herkes kendi türküsünü söyler yüzünü buruşturarak, Herkes kendi hikayesini en acıklı sanır Dün gece bir aşkı gömdüm derine Dün gece sensiz öldüm Gözlerimi kapattım uyumadan. Düşümde seni gördüm Sensiz olan bu şehir İstemem aşksız olsun Sensiz olan bu aşk İstemem bensiz olsun Kendisi koca bir yalanken gerçeği arar bu şehir Sokakları gibi evleri de acı doludur, Gözyaşları taşar pencerelerinden… Geceleri gerçeklerini saklar da Her gün başka bir maske takar insanları… Hayatları vardır anlatıkları, bir de tek başına kalınca yaşadıkları… Aşkları bir damla gözyaşında boğulur bu şehrin Onun için geceleri yeni hayatlar yazılır kimsenin bilmediği zamanlara Onun için kimse üzülmez gidenlere ve acır geride kalanlara Herken kendi türküsünü söyler bu şehirde sadece kendi acısına ağlar Herkesin tiyatrosudur bu şehir herkesin en yalandan sahnesi Ve onun için bulunmayı bekler bu şehrin denizlerinde incilerin en sahtesi Yine de yalan olduğunu bile bile hergün aynı oyunu oynar Bu şehrin insanları Herkes kendi hikayenini en acıklı sansa da Her geceyi pembeye boyar gündüzün yalanları… Bu mevsimde vitrinleri az sulu rakı gibidir bu şehrin Her yudumun yalnızlığa uzanır Yine de hızlı adımlar atılır, koşulur yalnızlığa Herkes kendi türküsünü söyler yüzünde bir maskeyle Hergün insanlığından bin defa utanır.. (A.Özdoğan) |
