| |
|
| 11 Kasım 2011 20:03 | |
| MoHaC | Galata Kulesi... 6 Haziran 1973 Pırıl pırl bir yaz günüydü Aydınlıktı, güzeldi dünya Bir adam duştu o gün Galata Kulesinden Kendini bir anda bıraktı boşluğa Ömrünun baharında Butun umutlarıyla birlikte Paramparça oldu Bir adam duştu Galata Kulesinden Bu adam benim oğlumdu Gencecikti Vedat Işıl ışıldı gözleri İçi Bütün insanlar için sevgiyle doluydu Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa Kendini bir anda bıraktı boşluğa Sondu güneş, karardı yeryüzü butun Zaman durdu Bir adam duştu Galata Kulesinden Bu adam benim oğlumdu `Acarken ufkunda güller alevden` Çıktı, her günkü gibi gülerek evden Kimseye belli etmedi içindeki yangını Yürüdü, kendinden emin Sonsuzluğa doğru Galata Kulesinde bekliyordu ecel Bir fincan kahve, bir kadeh konyak Olum yolcusunun son arzusuydu buydu Bir adam düştü Galata Kulesinden Bu adam benim oğlumdu Küçücüktü bir zaman Kucağıma alır ninniler söylerdim ona Uyu oğlum, uyu oğlum, ninni Bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat 6 Haziran 1973 Galata Kulesinden bir adam attı kendini Bu nankör insanlara Bu kalleş dünyaya inat Simdi yine bir ninni söylüyorum ona Uyan oğlum, uyan oğlum, uyan Vedat. Ümit Yaşar Oğuzcan |
