| |
|
| 25 Aralık 2011 19:17 | |
| Deitra | Cevap: Issız Adam... Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. YALNIZDI GECELERDE ADAM.. Bazen yalnızlığı sever insan gecelerde... Bazen de yalnızlaşır gecelerle. Sevdalar karaya çalar gecenin renginde, umutlar karışır cam rengi beyazlıklara... Ve yudumlanır bir titrek mumun ışığında gölgelerle.. Bir müzik çınlar kulakta, bir anı canlanır o anda... Raks eder beyninin tüm kıvrımlarında... çağırır bir ses, uzanır tutar elini uzaklardan... Ve bir anda müzik susar, rakkase kaybolur... Buz rengi beyazlık bile yetmez gecenin karasını yok etmeye.. Yalnızlık eser, suskunluk çöker yeniden geceye... |
| 25 Aralık 2011 19:16 | |
| Deitra | Cevap: Issız Adam... Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. Gece Yarısında Yalnız Bir Adam Bir garip kimseydin bu şehirde, Sevmezdin her akşam içenleri, Ve kimse bilmezdi o zamanlar Düğüm düğüm aklından geçenleri Bir esmer kız severdin, Şiirler gibi,minyatürler gibi ince. İçin içine sığmazdı, konuşamazdın Çıkıp yanına gelince. Efkarını dağıtmıyor her gece, Ard arda içtiğin sigara Ve başıboş akan ırmaklar gibi, Dalıp dalıp gidiyorsun yollara. Bütün sevdiklerin terkedip gitti, Yapayalnız kaldın artık. Dokunsalar ağlarsın çocuklar gibi, Büyüdü gözlerinde yalnızlık. Biliyorum, böyle değildin önceleri, Türküler söylerdin sıcak. şimdi bir bekar evin var karanlık Bir odan var ağlayacak. |
| 25 Aralık 2011 19:16 | |
| Deitra | Cevap: Issız Adam... Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. Yoksun şimdi . . .Aslında varoldun mu hiç bilmiyorum. O kadar yakınsın ki bana ama o kadar uzaksın ki aslında. . . Çelişki kuyusuna düşmüş bir özlem galiba benimkisi... Rüya gibiydin . . . Yaşarken gerçektin. Uyandığımda anladım düş olduğunu . . . Rüya gibiydin . . . Hayra yormak istediğim bir rüya . . .Is/sızımdın sen. . .Issızdın. Yüreğin yakındı bana bilirdim. Ama uzak-tı adın. Issız(ım)dın. Ve bilirim hep Is/sızım kaLacaksın . . . ben bu şehre ayaklarım sancılı ve az geldim,üşüyünce akşam açmış korkularımla tutamadım uçan sevgileri tutamadım konuşamadım... anlatamadım... anlayamadım... ıssız kaldım.... sessiz kaldım... dönüyorum şimdi...sarı kum çiçeklerime.. bir gün belki yine..çoğaltıp ellerimi çoğaltıp gözlerimi...çoğaltıp yüreğimi GELİRİM YİNE... |
| 25 Aralık 2011 19:16 | |
| Deitra | Cevap: Issız Adam... Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. Issızlık parçası olmuşsa kişinin,neye yarar paylaşmak... Yüreği taş duvar ,kırılması güç katılaşmış duygunun... Sevdayı gömecek yeri bile olmayan ADAM... Bir avuç topraktan ibaretmiş hislerin... Yüreğinin götürdüğü yere sakın ola ki gitme... Yakma nüshası olan aşk ı,sakın sen sevdim deme... Hem dilini-hem kalbini tüm yaşanmışlıklara kilitle... |
| 25 Aralık 2011 19:15 | |
| Deitra | Cevap: Issız Adam... “Şimdi” Bu hiddet benim! Kimse sahiplenmesin! Bütün suçlar ‘yine’ benim! Kimse, nezaketini araya verip, suçtan pay çıkarmasın kendine! Nesnelerinin, kelimelerinin, zamanının, sevginin ziyanlığına yanma! Hasarı tespit et yeter! Bedelini, ruhumu ekleyip ödeyeceğim! Giderken, ‘üstüm kalsın’ diyebileceğim! Meğer sen, nasıl da yetermişsin kendine! Bilemedim… Sağ ol, seni sevmeme izin verdiğin için ve beni sevdiğin için… Üstüm kalsın! Sen yüreğin boşalınca anlayacaksın ki? Yalnızlığa hüküm giymiş ,sevmeden payını almamış, IssIz aDa(M) SIN... Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. |
| 25 Aralık 2011 19:15 | |
| Deitra | Issız Adam... Özgürlük özgürlük diye ölürken, hayatına giren anlamsız kadınların hayatlarını ıssızlaştıran ada(m)lar. Bu popüler kültürde yaşananlar, çirkinlikler, terk edilişler arttıkça kapılar daha sıkı kapanıyor, içeri girmek, birini içeri almak zorlaşıyor ve her birimiz birer ıssız ada(m) oluyoruz... Çağın yeni vebası yalnızlık. Her şeyi hazır gıdalar gibi emeksiz, bedelsiz ve hızla tüketirken... Aslında tükettiğimiz kendimiz değil miyiz? Özgürleştiğimizi sanarak; yalnızlaşmak, yabancılaşmak... Her şeyle ama kimsesiz. Donarak ölmek gibi, öldüğünün farkına bile varamadan... Sedasız ve akissiz, yavaş ve sessiz. Egemen erkek küreselleştikçe evrim geçirdi ve Issız adam oldu! Seç seç beğen yani... Ya feodal erkeğin malı olacaksın, ya da ıssız adamların terk ettiği ıssız adalar olarak kalacaksın... Onlar korkularına yenik düştükleri için terk ederler aslında. Bedeli göze alamadıkları için. Özgürlük sandıkları ıssızlıktır. Her şeyle ama kimsesiz... Postmodern yaşamla birlikte aşkın kabuk değişimi mi ıssızlaşmak? Yani özgürlüğün bedeli... Issızlaştıkça, ruhu çoğalır mı insanın? Çoğalan ruhların içinde kaç ölü insan/kadın yüreği vardır? Bir kere gerçek aşkı tadan insan, bir daha ıssız kalabilir mi hiç? Issızlaşan ada(m) mıydı? Yoksa ada(m)lar zaten hep ıssız mıydı? Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. Karda donmak üzeresin Uyumak tatlı geliyor Ama sen öldüğünün farkında değilsin... |
