| |
|
| 07 Eylül 2012 06:49 | |
| Sevda | Hayat Büyütür mü Şairini Abiler - Züleyha Selçuk Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. Hayat Büyütür mü Şairini Abiler Ben büyüdüm abiler kırıldı bebeklerimin kolları saçlarını kopardılar kıskanç bakışlı misafirler geldiler iyi hoş ya düzenlerimi bozup öyle gittiler sizin de oyun çağlarınızda kanadı mı dizleriniz siz de düştünüz mü hiç terlemediniz mi ya da sizin de sırtınızdan yırtıldı mı gömleğiniz ben de evcilik oynamışım (!?) abiler baksanıza bütün arkadaşlarım gittiler elma şekerim gibi bitiverdi vakitler akşam mı oldu yoksa aslında gölgem de hala kısacık ama güneş bu saatlerde batıyor da ben mi bilmiyorum abiler ben mi geç kalıyorum evimin yalnızlığına gülüyorum abiler aynalarıma bakıp bakıp gülüyorum kulağımda saatimden sızmalı tik taklar dilimde tedavisiz cümleler bilseniz nasıl da büyüyorum hayatı görüyorum evime dönüyor annemi şahdamarından öpüyorum en çok babama küsüyorum abiler ben hep varım diyen babama dostlarım gittiğinde dostum olan adama hayatı benden saklayan insanları kucaklayan babama yalnız kalabileceğimi benden sakladı ya en çok ona küsüyorum aklımca bugünlerde balkonumda sigara keyfimden geçilmiyor abiler saçma sapan efkarları alıyorum karşıma çocukluğumu özlüyormuşum meğer sigara içenlere kızdığım zamanlar da geçip gitmişler gül kokan nefeslerim şimdi nasıl da ziftlenmişler yalpalıyorum abiler bilyeleri dağılmış adımlarımın tabanlarıma mıhlanan kırık makaslarımın gürültüsünden çocukluğumun büyüsünden uzaklaştıkça bocalıyorum yorucu da olsa büyüyorum abiler hayatı şiirle desteleyip acıları gidenlerle besteleyip kendimi şafaklara vuruyorum bir şey söylemeyin abiler uyuyorum kendime kalabalıklar içinde hayaller kuruyorum (a'dan z'ye şiirle geçiyor bu dar vakitler ...) Züleyha Selçuk |
