| |
|
| 01 Aralık 2012 12:12 | |
| JosephiNe | Suya Attım Ömrümü Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. Tıpkı bir taş gibi, suya attım ömrümü, gitti… Harcanmış onca yılı, sevdiğim adamları, yaşadığım dostlukları, suya attım gitti…. Geriye hiçbir şeysiz ben kaldım, ben zaten hiçtim, orada susup kaldım. Söylenecek bütün sözleri bitirdim. Artık konuşmaya bile mecalim yok, aslında artık konuşmanın bile anlamı yok. Sevebileceğim kadar sevdim, ötesinde, dibinde, üstünde, acıtarak, yok ederek ve hiç düşünmeden kalbim ölür mü diye, sevdim. Kendimi kestim her nefes alışımda belki, kanadım, kanattım ama sonunda geldiğim yer yine aynısıydı; sustum. Boşuna artık söylenen bütün cümleler, artık her şeyin dibe vurduğu yerdeyiz. Sonsuz bir karanlık, hiçlik ve bir daha hiç görülmeyecek gözlerin son yaşları bunlar. Bütün yeşiller, kahveler, griler anlam kazanacak artık ve aşk seninle aynı cümlede anılmayacak. Aşka yakışmadığından değil; aşka ben yakışıyorum, yanımda kimi taşırsam onu da anlamlandırırım ama aşkın asilliğini bozmaya kıyamıyorum. Sevildiğim ve sevdiğim günleri özlüyorum. Özledikçe daha büyük oluyor yalnızlığım. Yalnızlığımda kendimi buluyorum, bulduğum hiçbir şeyden mutlu olmuyorum çünkü eksik kalıyor yine ağzımın ve kalbimin tadı. Ömrümü suya atıyorum, taşlar gibi onu da sektiremiyorum, gözden kaybolup dibe batıyor. Sevdiklerim, dostluklarım, adamlarım, kitaplarım, filmlerim, namelerim, sesim; ne biriktirmişsem bugüne kadar hepsi artık su oluyor. Sonra susuyorum…. alıntıdır. |
