| |
|
| 11 Şubat 2014 15:48 | |
| Amelia | İçinde “ne” isen, dışında “o” sun sen! Neye inanıyorsan, onu yaşıyorsun demektir bu! Dervişin fikrinin, zikrine dönüşmesidir! Yani duygu ve düşüncelerinin, eylem ve davranışlarınla hayat bulmasıdır… Zihnindeki “hayal”in, senin sayende “gerçekleşmesi” diyebiliriz… O yüzden düşüncelerine dikkat et! Niyetlerini gör! Seni “sen” yapan, değer ve inançlarını tekrar tekrar gözden geçir… Neler yapabileceğini biliyorsun! Çünkü şu ana dek, neler yaptığını ve neleri başardığını biliyorsun! Bir düşün sadece; İnsanoğlunun, şu an ki dünyayı, beyninin sadece -ortalama- % 10′unu kullanarak yaratmasını düşün! Ne muazzam bir şey böyle öyle değil mi? Evet şimdi içinde yaşadığın bu dünya, insanoğlunun beyninin sadece % 10′luk kısmının bir ürünüdür… Denizde yüzen gemiler, havada uçan uçaklar, uzayın derinliklerine giden uydular ve mekikler, tıkıt tıkıt işleyen makinalar ve fabrikalar, saatte 500 km hızla yılan gibi akarak giden demir yığını trenler, bulutları yaran gökdelenler, internet, bilgisayar, insanımsı robotlar, bindiğin araba, kullandığın cep telefonu, evindeki televizyon ve aklına gelen ve hayata dair her şey… İnsanoğlunun, yani “sen”in, beyin kapasitesinin sadece % 10luk diliminin bir ürünü tüm bunlar… Sende biliyorsun… Ve birazcık kendini zorladığında neler yapabileceğini biliyorsun! Belki bazı özelliklerini değiştirmen gerekecek, olsun, değişsin… Zira değişim, hayatın ta kendisi değil midir? Ve değişmeyen tek şey, “değişimin kendisi” değil midir? birine sonsuz guvenmek İçinde ne isen, dışında o sun sen! Kendine haksızlık etmeyi bırakıp, kendini fark ettiğin an, yaşamının nasıl da değiştiğini göreceğini de biliyorsun aslında… Hepsi, tek bir karara bağlı… Hemen… Şimdi… Şu an vereceğin, kendinle ilgili tek bir kararın, hayatının akışını değiştirecek ve bunu sen, isteyerek ve bilinçli bir şekilde başaracaksın… Tıpkı, henüz daha bebekken ve emekliyorken, düşe kalka “yürümeyi başardığın” gibi… Tıpkı, henüz hiçbir şey bilmiyorken, “okumayı ve yazmayı öğrenmeyi başardığın” gibi… Tıpkı, ilk uçağa bindiğinde, “içindeki o korkuyu yenmeyi başardığın” gibi… Ve tıpkı, belki hatırlayamadığın veya unuttuğunu sandığın ama aslında “çok iyi bildiğin” diğer “tüm başarıların” gibi… Konumun ve durumun ne olursa olsun, ne kadar zengin de olsan veya ne kadar yoksul da görünsen, hayattaki her şeyin, çoğu zaman, bir yağmur gibi üstüne üstüne geldiğinde bile, mücadeleyi bırakmayıp, içindeki aşkla, şevkle ve cesaretle, farkında olarak veya olmayarak, hala HAYATTA KALMAYI BAŞARDIĞIN gibi… Çünkü insan olabilmek bile, hayatın her türlü cilvesine ya da sürprizlerine rağmen, “insan kalabilmek” ve nefes alıp veriyor olabilmek bile bir başarı değil midir? İşte sen, “başarmak” için varsın… Çünkü şu an bu yazıyı okuyabiliyorsan, dünyaya geldiğin o ilk andan bu yana, ne de çok şey başardığını bir düşün… Ve artık ne yapacağını biliyorsun… Çünkü bunun için buradasın ve hazır olduğun için bu yazıyı okuyorsun… Başarılarına, yenilerini eklemek için… Yazan : Serdar Yeşilyurt |
