| |
|
| 06 Aralık 2014 08:57 | |
| Vesaire | Küskünüm – Bir Dem-i Nevbahar Gözlerinin derinliğinde kaybolduğum;* Küçücük dudağını bükme bana…* Masumsu güzelliğine hayran olduğum;* Minicik burnunu kıvırma bana… * Kim üzdü seni, büyümekten mi korktun?!* Kim burktu içini, yalan dünyaya mı küstün?!* Neden kapattın kollarını, sevgini içine gömdün?!* Nasıl anlamadılar seni, büyümedin, hâlâ küçüktün!..* Ağladın, sesini duymadılar!* Al yanağına, bûse kondurmadılar!* Saçını, sevgiyle okşamadılar!* Şefkât sılasına düştü yüreğin!…* Sen de haklısın küçüğüm, sen de haklı;* Herkes gönlüne ırak, herkes yasaklı!..* Vefâsızdan vefâyı nasıl öğreneceksin!..* Görmediğin sevgiyi nereden bileceksin!..* Kırılan kalbini nasıl onaracaksın?!* Tabiî ki kolunu kendine saracaksın…* Kalabalıkta bıraktılar seni yalnız!* Tabiî ki sevgini sakınacaksın…* Seni düşünmediler, kalakaldın ıssız!* Tabiî ki hüzünle bakınacaksın…* Çekip gittiler sessiz, sedâsız!* Sevgini gönlünde saklayacaksın…* Bir Dem-i Nevbahar |
