| |
|
| 12 Aralık 2014 09:20 | |
| Vesaire | S_u_n_u_ -Cumali Çorbacı İçimde Bumerankla geçti şubat Döne döne benden bana söndüğünde ışıkları pervanelerin Başladığım yerde bitirdim bütün yolculukları Sabah çocuktum daha, akşam bin yaşıma bin mum yaktılar anne Nerde sevdiysem oraya kuruldu cehennem Sol yanım çöldü dedimki çocuk Su s Kanlı kılıçlarla geçtiler içimde Sus Benim iguanalarım vardı yılanlarım akreplerim Ben içerde onlar dışarda ağlardık yağmur yağardı Kuyularım güz dolardı yağmalanmış öykülerim vardı Biz eski aşklardan çalardık göz yaşlarını Ben içerde o dışarda ağlardık bil fiil Eskittik kitapları göğü maviyi yağmuru Açık bir yarayı öptük acının gözeneklerinde Bırakıp gittim vaz geçilmezleri vurup şakağından Ardımda üstü çizilmiş hatıratlar kör masallar Bırakıp gitti rüzgarın kum saatiydi düşürüp kırdı zamanı şafağından Benim karıncalarım kelebeklerim kuşlarım vardı Ayinlerle geçerlerdi içimde akşamları Ben dışarda onlar içerde ağlardık bil fiil Nefesiz kaldık şarkısız şiirsiz güneşsiz dinsiz Aynı masada bir coğrafyaydık Toprak su hava Yakılmış haritalarda kayıp bir mezardık Kemiklerimizden faili meçhul tanrılar ararlardı Avuçlarımı kapattım okunmuştur dedim duymadılar Gözlerimi kapttım okunmuştur dedim duymadılar Bırakıp gittim en kalabalık tenhalığı yalnızlığa Bırakıp gitti çizerek tırnaklarıyla geceyi Bir daha hiç sabah olmadı... |
