| |
|
| 05 Şubat 2019 17:51 | |
| Tanem | Allahım Resulü Görmeyen Gözü Al Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. Peygamber Efendimiz vefat ettiği zaman, Eshaptan Zeyd bin Abdullah (r.a.) tarlada idi. Başka bir sahabi koşarak geldi ve: — Resûlullah dünyadan göçtü, sen hâlâ burada çift sürmekle meşgûlsün, dedi. Bir anda kendinden geçen Zeyd bin Abdullah, ellerini açarak: — Allahım, Resulünü görmeyen gözü başımda taşımak istemiyorum. Onu görmeyen göz bana lâzım değil, gözlerimin nurunu al! diye dua etti. Bu sözler onun ağzından değil, kalbinden geldiği için, Allah duasını kabul etti, o zamana kadar gören gözlerinin ikisi de bir anda kör oldu. Alıntı – Menakıb-ı Ashâb-ı Kiram |
