Bir insanın kendinden kaçabileceği fikri fazlasıyla komik.
İnsanlardan kaçıp kendiyle barışabilir insan olsa olsa.
Çünkü çevren hayatının ırzına geçmekten hiçbir zaman vazgeçmeyecek kadar bencil.
Çünkü insanlar egolarını tatmin etmek için her şeyi yapabilir.
Kendinden kaçıp kurtulma fikri acınası da keza.
Mahkum olduğun bir bedene ve ruha direnmek sadece gün geçtikçe çıldırmana yardımcı olur.
Tabii bu da bir çözüm olabilir, neden olmasın.
Tercihler tercihler..
Ancak tercihlerinin sonucuna katlanman gerekir.
Seni bulunduğun konuma getiren etkenleri suçlaman hiçbir işe yaramaz.
Malum etkenlerin umursayacağı türden önemli şeyler değildir bunlar zaten.
Kendi yanlışlarını kabullenmen lazım.
Kendi güçsüzlüğünü ve dirençsizliğini fark etmen lazım.
İsteseydin yapardın.
Birtakım tercihlerin doğurduğu birtakım önemsiz sonuçlar seni sen olmaktan çıkarabilir.
Alışman lazım.
En çok kendine alışman lazım.
İnsanlardan kurtulman gerekiyorsa kurtul.
En yakınlarından, seni en yakını sananlardan, acizlerden, egoistlerden hepsinden.
Seni senden başka düşünen olmadığını biliyorsun çünkü.
Bu herkes için geçerli, kendilerini kandırmaları hiçbir şey ifade etmiyor.
Büyüdün/m.
Ve.
-Hayatınızda olmadığım hiçbir gün için özür dilemeyeceğim.

Bir masalın içindeyseniz ne yediğiniz ne de yedirdiğiniz elmanın bir önemi yoktur.
Sorulması gereken asıl soru; yazanı mı yaşayacaksınız, yoksa yaşadığınız mı yazılacak o satırlara?

-İnsan mutlu olmayı beklememeli, mutluluk olmalı.
Tıpkı şeftali gibi..
Not-Gülümsetir!

Zerdüşt dininde hesap günü yapılacak büyük savaştan bahsederler.
Hürmüz ile Ehrimen’in fedaileri çarpışırlar.
Yiğitlik ile nifak, muhabbet ile gazap.
En sonunda insan nefsi ile hikmet vuruşurlar ve nefs kazanır.
İyilik savaşı kaybetmiştir.
Karanlık kazanmıştır.
Ama son anda, bir savaşçı çıkar ortaya.
Bütün pehlivanlardan üstündür.
Karanlığı bir nefesle dağıtır.
Hürmüz ona iyiliğin tarafında olmasını, savaşı kazanmasını söyler.
Ama savaşçı şöyle bir bakar.
Sizin kavganız bana küçük gelir.
Ben ne kazanmakla, ne kaybetmekle birlikte anılamam der.
Peki, adını bağışla o zaman derler..
-Ben oyum ki adalet terazimde eşittir bütün insanlar.
Bence hep eşittir köleler, padişahlar.
Ben oyum ki her kim olsa önümde secde eder.
AŞK’ım ben, heybetim kainatı titretir.