| |
|
| 05 Kasım 2007 00:07 | |
| aSsLı | Cevap: Beni Koyup Gitme.. Attila İLHAN'ın her şiiri gibi bu şiiride mükemmel.Paylaşımın için teşekkürler canım Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. |
| 04 Kasım 2007 21:07 | |
| lacremel | Cevap: Beni Koyup Gitme.. "yaşar - beni koyup gitme" mükemmel bir şarki Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. |
| 23 Eylül 2007 04:32 | |
| PeRiLiCe | Beni Koyup Gitme.. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Düşlerin gerçege, gerçeklerinse düşe dönüştügü bir yaşam özlüyorum. Yaşamaktan bunalmıyorum, bunalımı yaşayıp, bunu kendime ait bir yaşam biçimine dönüştürüyorum. Sanırım bütün sorunum özlemekle ilgili. Keşke "yaşlanmaya başladım, o yüzden geçmişi özlüyorum" diyebilseydim. Zerre kadar özlemiyorum geçmişi. Geçmişe dair ne varsa silindi hafızamdan. Ben gelecegi özlüyorum. Belki de hiç yaşayamayacagım gelecegime dair özlemlerim. Asıl sorunda burdan başlıyor zaten. Gelecegin olmayacagını biliyorum. Olmayanı, olma ihtimali bulunmayanı özlüyorum. İşte bu özlem koyuyor insana... Beni koyup gitme Ne olursun Durdugun yerde dur.. Kendini martılarla bir tutma Senin kanatların yok Düşersin, yorulursun Beni koyup gitme Ne olursun... Duvarda gölgeler ve o görüntülerle çarpışmak yoruyor. İnsanlar gerçek degil artık, mekanlar gerçek degil. Belki de o yüzden sevmiyorum ana caddeleri, ışıltılı alışveriş merkezlerini, konforlu mini sinema salonlarını. Filmlerin de eri düşüyor oralarda, filmler hırpalaniyor. Ruhumuz bütün "sakıncalı" kareleri sansürlüyor, makaslıyor, yalnızlaştırıyor. Sansürlü, makaslı, yalnız bir yaşam bu benim yaşadıgım ve yalnızım işte yine... Şaşırmıyorum aslında, böyle olacagını çok öncesinden biliyordum. "Boş durmadım, savaştım. Savaştım ama yenildim. Yenildim ama ezilmedim" diye kandırmayacagım kendimi. İşte itiraf ediyorum; ezile ezile, hırpalana hırpalana yenildim. Yenildim işte ötesi yok Bir deniz kıyısında otur Gemiler sensiz gitsin bırak Herkes gibi yaşasana sen İşine gücüne baksana Evlenirsin çocugun olur Sonun kötüye varacak Beni koyup koyup gitme Ne olursun İşte bu yüzden korkuyorum ana caddelerden. Deniz kenarlarını seviyorum, salaş meyhaneleri seviyorum. Issız ve bana ait olan yerleri seviyorum. Televizyonu de il ama o televizyonun altındaki dolapta bulunan anılarımı seviyorum. Her açtıgımda o dolapta bulunan anılarımın anlatacakları var bana çünkü. O salaş dedigim meyhanenine öyle, kayalara vuran dalgalarında ne çok anlatacagı şey var. Bunlar dışında herşeyin sadece görüntüsü var oysa. Yetişemiyorum ardından Hevesim olsa param olmuyor Param olsa hevesim... Yaptıklarini affettim Seninle gelemiyecegim yine de Beni koyup koyup gitme Ne olursun Bunun için yalnızca kendimi korumak için kaçıyorum herşeyden. Kaçarak yaşıyorum. İçime kapanmıyorum, düpedüz içime kapaklanıyorum. Böylece korunuyorum hayattan. Bedenimse ruhumun zırhı sadece.... |
