| |
|
| 11 Temmuz 2011 00:40 | |
| Rodrigo | Düşünce Kaygıyla bakıyorum bizim kuşağa! Geleceği ya boş ya karanlık görünüyor. Böyleyken, bilincin ve kuşkunun yükü altında Eylemsizlik içinde kocuyor. Zenginiz biz, ta beşikten beri Babalarımızın yanlışlıkları ve akılsızlıklarıyla! Yaşam üzüyor bizi; dümdüz, amaçsız bir yol gibi, Bir şölen gibi yabancı bir bayramda. Utanç verici bir umursamazlığımız var iyiye ve kötüye, Solup gidyoruz kavgaya girmeden daha; Yüz kızartıcı korkaklarız tehlikeyi görünce Ve iğrenç tutsaklarız iktidar karşısında. Cılız bir yemiş gibiyiz, erkenden olgunlaşan, OKşamayan gözleri ve beğenileri, O öksüz yabancı gibi, çiçekler arasında asılı duran, Ve düşüp giden, onların açma mevsimi. Kuruttuk aklımızı yararsız bilimlerle, İçten umutlarımızı ve o soylu sesi Gizledik kıskançlıkla en yakınlarımızdan bile İçimizde alaya alınmış tutkuların güvensizliği. Henüz varıyorken tadına mutluluğun, Genç günlerimizi koruyamadık; Doygunluk korkusuyla her sevinçli duygunun Özünü sonsuzca çıkardık. Şiirsel imgeler, sanat yapıtları Tatlı bir coşku vermiyor bize; Göğsümüzdeki yayarsız gömüyü ve son duygu kırıntısını Koruyoruz açgözlülükle. Sevgimiz de rastlansal iğrentimiz de, Kurban vermiyoruz ne kine ne aşka. Kanımızın kaynadığını an bile Gizemli bir soğukluk egemen onda. Sevimsiz ve unutulmaya yazgılı bir kalabalık halinde Geçeceğiz gürültüsüz ve izsiz, dünyadan. Çağlara ne bir verimli düşünce, ne de Deha ürünü bir yapıt bırakmadan. Çocuklarımız horgörüyle anacaklar bizi, Aşağsayarak anacaklar, bir yargıç ve yurttaş sertliğiyle. Aldatılmış bir çocuğun acı alayı gibi Savruk ve batkın babası üstüne! LERMANTOV |
