| |
|
| 23 Ağustos 2011 15:56 | |
| Aze | İstanbul'dayım *Barış Erkin İstanbul'dayım... Bak; tam burdayım Kadıköyde...Moda'da ve Beyoğlu'ndayım Bir fahişe kadar davetkar bu dar sokaklar... Hem sert çıkar adama, hem de tokatlar. ve adeta aynada bir ruj lekesi gibi duvar yazıları, Asfaltdan cennet semtleri ve cehennem bazıları. İstanbul'dayım...bak ben burdayım; Sen yoksun... Tutsağım bu kente; En az Kızkulesi gibi tutsak... Tutsak da gökyüzünü bez gibi yırtsak, Çaresi yok... Fayda etmez, Cihangir'i rakıyla yutsak İstanbul'dayım... Yangınlardayım, Bak; ben burdayım, Sen yoksun... İstanbul'dayım... Çiçek pasajı ve Atlas'tayım, Şehrim hasta ve ben yastayım. Deyme elime sakın, Depreşmesin yangınım Bakma gözlerime...ağlarım, Sonra seni de bu şehre bağlarım. İyi çocukları vardı ve ağabeyleri Hünerli elleri şimdi tinerli. Hele el kadar bir çocuk vardı ki... Büyüdü, serpildi İstanbul gibi Kalabalıklaştı, Karmakarıştı Boğazı içti...çok susamıştı Bağırdı bağrını yırtarak Çığlığı, nidası şehrini aştı Hem sana, hep sana... Ne olursun duysana! İstanbul'dayım... Çiçekli bir kodes gibi bu şehir, Görüşmesiz bir mahkumundur bu şiir, Rutubetlİ sakallarımın faili göz bebeklerim ve ıslatılmış hatıralar saklı not defterlerim... İstanbul'dayım... Kaderini suçlayan kederli bir martıyım belki, Belki hala umudunu yitirmemiş bir simitçi arabası, Ya da adalarda uğranmayan bir sahil kasabası. İstanbul'dayım... Suçluyorum bulunduğum yeri. Yadırgıyorum oturduğum bu köhne evi. En fazla geceleri düşünüyorum seni; En fazla geceleri... Sen yoksun. İstanbul'dayım... Marmara doldurur kadehimi, Sigaramı yakar yaşlı bir deniz feneri, Üzerimden geçer kocaman bir gemi; Aldırmam! İstanbul'dayım; İstanbul dayım olsa ne yazar? İstanbul'dayım ve sen yoksun; Hepsi bu kadar... BARIŞ ERKİN 00:42 11.08.2011 SEVGİSİZ GÜNLÜK |
