| |
|
| 16 Ekim 2011 13:50 | |
| Ay | Daha İyi İyinin Düşmanıdır... Daha İyi İyinin Düşmanıdır... Daha geniş zamanda ararım diye arayamadığımız sevdiklerimizin bize darıldıklarını öğrendiğimizde üzülürüz. Daha guzel bir eve sahip olabilmek için yıllarca para biriktirmeye çalışırız ihtiyacımızı karşılayacak kadar olanı alabilecekken alamayız bir türlü daha iyisini beklerken. Daha güzel bir iş çıkarmak için yapıpıp yapıp beğenmediklerimizi atarız sonunda ortada ne iş kalır ne istek. Daha iyi evlilikler yapabilmek için bir türlü birisine evet diyemeyiz. Ya daha iyisi varsa ileride diye düşünürken bakarsınız yaşlanıvermişiz. Daha iyi bir zamanda pikniğe gideriz derken baharı kaçırır gideriz. Hiç çiçek koklamadan. Daha iyi bir park yeri bulmak adına bulduğumuz kıyıda köşedeki park yerlerini başkalrı na kaptırırız. Daha iyi arkadaşlıklar kurmak için var olanlara mesafeler koyarız. Daha güzel olmak için vücudumuzda orayı burayı değiştireyim derken yapma bebeklere dönüşürüz. Dah fazla kilo vereyim derken bakarsınız hastalık sınırına gelmişsiniz. Her zaman herşeyin bir daha iyisi hep vardır. Ama iyinin en baş düşmanıda dah iyi olandır çoğu zaman. Daha iyisini isteyen insan bu iyiyi bu dünyada bu dünyanın sınirları içinde istemye kalktığında ellerim bomboş şarkısını söylemek düşüyor insanoğlunu payına. İnsanı var eden en iyiyi istemek üzere kurmuş olmasına rağmen en iyinin bu dünyada olmayacağını da göstermek istiyor. En iyiyi daima istemek ve buraya takılıp kalmamk için. Ama biz en iyiyi burada isteyip bulmadığımızda hayta küsüp o küskünlükle herşeyden vazgeçmeyi yada illede en iyisine ulaşacağım diye ömür törpüsü olmaya aday yapıyoruz kendimizi. Oysa bu dünyanın yapısı dünyanın ypısını kabul edene açıyor kendisini. Bu yapıda da eksik olaı kabul etmek eksik olana razı olmak ve hiçe karşı her zman varlığın daha değerli olduğunu kabul etmek yatıyor. Her gün farkında olmadan “Her şeyin daha iyisi vardır ve en iyiye ulaşmak için çabalamalısınız “ mesajına maruz kalıyoruz.. Bu da sırtımıza aşırı bir yük bindiriyor. Kendi gerçeklerimizden uzaklaşıp kusursuzluğa ulaşmak için çabalar hale geliyoruz.Ortalamaya razı olamıyoruz ama… Daha iyiyi isterken yokluğa razı oluyoruz aslında. Daha iyi diye vehmettiğimiz herşey bir vehm yanlızca gerçekliği yok ve biz de daha iyi daha iyi derken bir vehime esir ediyoruz kendimizi. Elimizden geleni yapmak ve sonrasında olan razı olmak gerçek kabulün ve mutluluğun tek yolu gibi görünüyor. Daha geniş bir zaman yok. Daha mükemmel bir başlangıç.daha mükemmel bir eş daha iyi bir iş. Daha iyi bir ev… İyi olan iyidir. Eksik liğiyle iyi iyidir. Bir telefon görüşmesi eninde sonunda amaç uzun konuşmak değil hatır sormak . Ebedi kalacağımız bir ev değil aldığımız içinde barınacağımız ihtiyaçlarımızın karşılanacağı bir ev. Bize yol arkadaşı olacak bir eş güzelik yarışmasında derceye oynayacak bir manken değil.ayağımız yerden kesecek bir araba statü göstergesine dönüşecek bir kriter değil. Amaçlar ve araçlar bir birine karıştığında kalbimiz ve aklımızda karışmaya başlıyor. İçimizde ukteler ulaşamadığımız büyük hedefler ve yaşanan hayal kırıklıkları değer mi? Bence değmez.. alıntı. |
