| |
|
| 02 Aralık 2011 22:51 | |
| Adrasteia | Carpe Diem Hiç saklamayın benden, Hepinizi tanıyorum. Hepiniz, hepimiz aynıyız! Ya çocukluğumuzu yaşayamadık diye böbürlenir, Yada yaşlandığımız halde hiç bir şey yaşamdık deriz. Bir memnuniyetsizlikdir,alır başını gider. Çocukken büyümek, Büyüdüğümüzde de çocuk olmak isteriz. Söyleyin bana şimdi, neden? Neden? Bulunduğumuz an'ın kıymetini bilmeyiz de, Yitirdiğimiz an'ları yada gelecek ama gelmemiş olanları bekleriz. Kim gidebilmiş geçmişine? Gerçi,gitse de Yalnızca düşler de gider, Ya Sonra, Acunda keşkeleriyle geri döner. İleriyi düşünsen yine aynı dert, Yani Evdeki hiç uyar mı geleceğe? Cepte ki planlar enkaz olur birden. Ne kalır sana ? Kocaman bir kayıptan başka! An'ın kıymetini bilmelisin. Yoksa, Bulunduğun zamanı yaşamadan Onu kavramadan Hep geçmişin ve geleceğin arasında dokuğun mekikle sallanır durur Kaybedersin zamanı. Yaşayacaksan an'ı yaşayacaksın Bulunduğun an dökeceksin yüreğini avucuna Süreceksin sonra sevdiklerinin çatlamış yüzüne. Pişmanlıkların olmayacak, Keşkelerin çoğalmayacak, Planların alt üst olmayacak. Yaşayacaksın an'ı, Teninde, Ruhunda, Saçacaksın rengini dünyaya Bütünleşecek, ilişeceksin zamana. Peki,sen hala nerdesin? Bülent GÜRAKAR |
