| |
|
| 10 Mayıs 2012 22:22 | |
| N999 | Ayrıldığımız Yerde Bekliyorum En son dudaklarına kondurduğum busenin sıcaklığı hala aklımda, kaç yıl geçti üstünden… 10 yıl sonra bugün, tam burada bekle beni demiştin…. Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir. Bu fenerin dili olsa da anlatsa, kim bilir neler saklıyor içinde? Saatler boyu oturup konuştuğumuz, gülüştüğümüz, sessizce yan yana durduğumuz o anıları gizliyor belki döne döne yükselen merdivenlerinde. Aşkımız en büyük şahidi değil mi bu fener? Sen ve ben ne çok sevmiştik birbirimiz. Birlikte ne çok eğlenirdik. Çocuklar gibiydik, belki de çocuktuk… Şimdi yemeğe gitmeden, pahalı ve süslü mekanlarda kahve içmeden yürümeyen ilişkilere bakınca, ne kadar masum olduğumuzu görüyorum. Saatler boyu o fenerin altında, bazen soğuktan titresek bile hiç kalkmadan otururduk. Ne çok şeyimiz vardı konuşacak, ne çok şeyimiz vardı anlatacak, aslında ne çok şeyimiz yoktu… Paramız yoktu mesela, cebimizdeki harçlıklarla ancak buluşmaya gelirdik ama umudumuz çoktu. Aşkımız vardı bir de! Yetmez mi? Çok sevdim seni, çok… Bir daha hiç kimseyi sevemeyeceğim kadar çok… Sessiz, izsiz, sedasız, hasretle 10 yıldır hala seviyorum. Şimdi bugün, 10 yıl sonra tam bugün, söz verdiğim gibi son öpüştüğümüz bu yerde, fenerin altında bekliyorum. Ayrıldığımız o gün; “10 yıl sürecek bu hasret ama tam 10 yıl sonra bugün burada bekle beni, ne olursa olsun geleceğim… İki elim kanda olsa da geleceğim. Ölmemişsem mutlaka geleceğim…” demiştin. Biliyorum, ölmeseydin mutlaka gelirdin… Candan Ünal |
