04 Haziran 2014 15:46 | |
AftieL | William Shakespeare Sone 7 SONE 7 Bak, o cânım aydınlık kaldırırken doğudan Alev alev başını, çevrilir bütün gözler Onun taptaze doğan güzelliğine, hayran - Ve kutsal görkemine hizmet etmeği özler. Sarp yamaçtan çıkarken göklerin tepesine Gençliğinin gücünü andırır orta yaşı: Gülyüzüne o fâni bakışlar tapar yine, Altın yolculuğunda hepsi onun yoldaşı. Yorgun arabasıyla doruğa çıkar çıkmaz Yaşlılık çağı gelmiş gibi bırakır günü: Üstünden ayrılmayan gözler ona hiç bakmaz, Başka yerleri süzer, izlemez çöküşünü. Sen de kendi öğle’nde ölüp gözlerden ırak Unutulmaktan kurtul - bir oğul yaratarak. |