| |
|
| 28 Şubat 2022 05:16 | |
| Sarya | Cevap: Aşağı mahallenin haylaz çocuğu... PayLaşım için tşkLer |
| 28 Şubat 2022 00:03 | |
| NurSima | Cevap: Aşağı mahallenin haylaz çocuğu... PayLaşım için tşkLer... |
| 26 Şubat 2022 13:46 | |
| CyBeR | Cevap: Aşağı mahallenin haylaz çocuğu... Emeğine sağlık Yine olmadı değil mi? |
| 23 Şubat 2022 00:22 | |
| MoHaC | Aşağı mahallenin haylaz çocuğu... Ben aşağı mahallenin haylaz çocuğuyum. Daha kendi çıkmazlarımı yeni öğrenirken, senin sokaklarında kayboldum. Hayatımda ilk defa bildiğim sokaklarda bilmediğim bir şey buldum. Aslında aşkı bulmak yoktur, içine düşmek vardır. Bu yüzden bu kadar yara bere. Bu yüzden bu kadar derin kalbime aldığım bu son darbe. Her şey sana çıkıyor. Senin yolun bir tek sana gider, benim yolum yalnızca senden geçer. Sen bencil, ben sencil. Kusura bakma! İlk defa tanışıyorum aşkla Beni bağışla. İster kendini başıma taç et, ister canıma tak et. Ve beni unutana kadar hatırla. Ona öyle denmez miydi yoksa? Öyle Öyle afili sözler bilmem ben. Aşağı mahallenin haylaz çocuğuyum işte. Ama sen de bilemezsin gülüşün bende kaç bahar eder. Cahilliğimi hoş gör; kanat çırpmayı bilmeyen kuş, koşmayı uçmak zanneder. Biliyor musun ben ne acılar öptüm seni ararken? Meğer doğru insanı yanlış yerlerde aramışım bunca zaman. İşte sonunda çıktın karşıma. Şeker gibiyimdir ha! Başkalarına mutluluk vermek uğruna erir giderim. Zerre gocunmam bundan. Sevmeyen ne demek istediğimi bilemez. Vallahi billahi kimse senin uğruna benden daha güzel ölemez. Aslında çoktan öldüm senin için de hayat bana yine seninle hayat verdi işte Aşağı mahallenin haylaz çocuğuyum ben. Yetmiyor seni yazmaya alfabem. Ama öyle çokta cahil değilim ha! Hayat okulu yalnızlık bölümü mezunuyum. Senin giderken yazdıklarını ben dönerken tersten okuyorum. Sen, sen ol; başkası olma diyorum. Herkesin bir hikayesi vardır. Benim de var. Anlat dediler. Ben hikayemi anlattım, onlar benim hikayeme fıkra diye güldüler Bu yüzden aman dikkat et dostuna düşmanına. İki yüzlü dostların, acımasız düşmanlarından daha çoook iş açar başına. Ben hep böyle süründüm ama kimse düşmedi benim yüzümden. Başka türlü ayakta duramam, hadi tut kaldır beni kaldır şimdi taaa özümden. Bekliyorum seni. Haaa eğer şaşırmamı istiyorsan, beklemiyormuş gibi de yaparım Yeter ki gel. Bak gelmezsen şimdi şuracıkta umutlarımı bileklerimden keser, kendimi kalbimden asarım. Hâlâ hata yapabilecek kadar insanım. Anladım... Anladım... Galiba sen de yaralar taşıyorsun içinde. Farkediyorum, zaman zaman kanıyorsun. Hatta sen kanadıkça ben kendimi yara sanıyorum. Yine olmadı değil mi? Yine konuşamadım şiir gibi... Zaten bu aşkta bir aksilik vardı sanki. Keşke kalbim kadar zengin olabilseydim ama keşkelerle yürümezdi aşklar değil mi? Sen bana aldırma. Ben aşağı mahallenin haylaz çocuğuyum. Benden bi şiir olmaz! Bizim renklerimiz bile birbirini tutmaz. Sen beyazsın bulut gibi. Ben karayım kara. Ama güneş yanığı değil kader yanığı bizimkisi. Dedim ya bir şiir olmaz benden. Ben Aşağı mahallenin haylaz çocuğuyum. Yani unutulmaya hep hazırım ben. Gözlerime bakma! Ben kalbimden ağlarım.. Kalbimden ağlarım ben... Sen, sen gözlerime bakma, ben aşağı mahallenin o haylaz çocuğu.. ♪ "Kahraman Tazeoğlu" ♪ |
