| |
|
| 26 Nisan 2008 19:43 | |
| blackkurt38 | Senin için Efendim, bu sevda gözyaşları... Senin için gözyaşı .... Rüzgarlar dermansız, denizler durgundu... Kuşlar, sessizce bir yalnızlığısürüklüyordu kanatlarında... Hasretin rengi maviydi gökyüzünde... Yeryüzü silinmişti gözlerden büsbütün, çünkü Sen basmıyordunüstüne... Hissedemiyordu rüzgarlar Seni, denizler ulaşamıyordutenine... Dağlar, ağırlığını taşıyamamanın ağrısını taşıyordu... Sen gelincesevindi kainat!... Yedi kat gök, yedi kat arz, önünde yedi büklüm eğildiğigün, güldü dünya... Kainat kadar sevincimle, iki büklüm önünde Seniniçin... Zaman, adımlarının altında kaybolmuş; mekan, risaletinin dipdiri ışığıyla depremlere tutulmuştu.. Depremlerinin tutkunu yüreğimle, Senin için... Çöl, Sensizliğin ateşiyle karanlık terliyordu... Bir çöldü dünya, çünkü nehir yoktu!... Çünkü Sen yoktun... Sensizlik çöllerine düşmenin korkusuyla, Senin için... Yetimdi bahçeler... Güller kimsesiz, günler sahipsizdi çünkü Sensizdi... Adına öpülmeyen güllerin, Seni düşünmedengeçirilen günlerin pişmanlığıyla, Senin için... Sertlikte demirden üstündü kalpler... Kalpler pasa tutsaktı... Çünkü şevkat potan yoktu... Kum kadar hissiz yüreklerce gömülen kız çocuklarının, Sana kavuşmadan kapanangözleri hatırına, Senin için... Güneş solgundu tepesinde dünyanın, Aymahzun... Samanyolu, yolunu gözlemişti... Parmağını uzatman, iki parça olmak için yetmişti Ay’a... Güneş, bulutların ardına gizlenmişti “ incitirim” endişesiyle... Samanyolu, Senin yoluna serpmişti yıldızlarını... “Her biri biryıldızdır” dediğin insanların izinde, huzuruna erebilme hayaliyle, Seniniçin... Açılmamıştı kapıları semanın... Çünkü bakışların yoktu... Bakışlarınavurulmuş göklerin aşkıya, Senin için... Şirk alevlerinin yalayışlarına teketmişti ruhunu insanlık... Mihrabını taş vücutlu tanrılar istila etmişti... İnkarla kirletilmişti minberin... Lakin gözleri keskindi Mekke’nin çünkü Sengelecektin!... Şarkılar sarıyordu Medine sokaklarını, çünkü avuçlarında tevhit suyu taşıyordun!... Mekke tüten gözlerim, Medine taşanavuçlarımla, Senin için... Dizginleri boşalmıştı asırların... Çağlar Sensizgeçmiyordu, devirler Senden habersiz kapıyordu kapılarını... Zaman,gittikçe azalıyordu... Geldin ve dünya en güzel çağını yaşadı Seninle... Asırlar, bıraktı dizginlerini... Sensiz geçen devirler bir bir devrildiboşluğa... Yüzü güldü zamanın... Sensiz yaşadığım çağlara kızgınlığımla, Senin için...... Ve Havarileri dizilmişti karşısına... Hepsinin gözlerinde yaşvardı, kalplerinde hüzün... Roma-Yunan putlarını, şevkati ve yumuşaklığı ile parçalayan Kurtarıcı konuştu... Sesinde bir müjde vermenin heyecanıhissediliyordu: “Ben gidiyorum, ta Alemin Reisi gelsin”Müjdelenen Sendin, gelende Sen olmuştun. Çünkü Sen olmasaydın alem olmayacaktı. Birhavari inceliğiyle varmak dilediği eşiğinde, diriltici bir İsa dokunuşudüşleyerek, Senin için...... Yıldızdan daha ışıksızdı “hedef” gösterilenler... Halbuki Sen, bir güneş gibi parlıyordun ufkumda... Servetler yığıldı önüme,dönüp bakmadım... “Güzel” denilenler kilit vuramadı gözlerime... Birbataklıktı şöhret, boğulmadım!... Bana, “Gelecek sensin” dediler, geçmişi Sensiz geçenler... “Dünya senin” dediler, “İstemem” dedim... İstediğim Sendin, bilemediler!... Çünkü Seni bilmiyorlardı... Tanımıyorlardı Seni... Seni tanımayanların yerine utancımla, Senin için... Senin için Efendim, bu sevda gözyaşları... Affını kazanabilme, şefaatine kavuşa bilme ümidi ile; “Anladım” diyemeyeceğim halde, Seni anlatmanın iştiyakiyle kalemimden dökülen bumecalsiz ifadeler de Senin için... Kabul buyur Efendim... |
