Kaynakça Nasıl Yazılır, Kaynak Nasıl Gösterilir?
 

APA Yöntemine Göre Alıntı Yapma ve Kaynak Gösterme

Daha çok Sosyal Bilimler alanında kullanılan bu yöntemde gönderme yaparken araştırmanın sonunda ya da metin içerisinde yazarın soyadı ve yayın tarihinin ön plana çıktığını görürüz. Bu bilgi doğrultusunda APA yöntemine göre kaynak göstermede yazım kurallarını inceleyelim.

I. Metin İçinde Kaynak Gösterme
Bu yöntemde paragraf içinde yapılan alıntıların kaynağını göstermek için paragraf ya da cümle bitiminden sonra yazarın soyadı, birden fazla yazar varsa soyadları, yayın tarihi, alıntı yapılan sayfanın numarası parantez içinde belirtilir. Bu yöntem yapıtlara göre farklılık gösterebilir. Aşağıda bunların örneklerini inceleyelim:

1. Tek yazarlı yapıt: Metinde alıntı yapıldıktan sonra, parantez içinde, yazarın soyadı, yayın tarihi ve sayfa numarası, virgüllerle ayrılarak yazılır. Tek bir sayfaya gönderme yapıldığında “s.”, birden çok sayfaya gönderme yapılıyorsa “ss.” yazılır.

Örnek*: Yapıtta “gerçekçiliği bazıları daha çok yöntem bakımından benimsemiştir, bazıları ise konu bakımından” (Moran, 1994, s. 36) denmesine rağmen...
Yazarın adı cümle içinde geçiyorsa aşağıdaki gibi yazılır:

Örnek*: Berna Moran (1994), “gerçekçiliği bazıları daha çok yöntem bakımından benimsemiştir, bazıları ise konu bakımından” (s. 36) diyerek “gerçekçilik” kavramının farklı anlamlarına dikkat çeker.

2. İki ya da daha fazla yazarlı yapıt: İki yazarı olan yapıtlara gönderme yapılırken her iki yazarın soyadı verilir.
Örnek*: (Taner ve Bezirci, 1983, s. 86).

3. Yazarın aynı yıl yayımlanan yapıtları: Aynı yazara ait iki ya da daha fazla yapıta gönderme yapılıyorsa yayın yılına alfabetik sırayı izleyen harfler eklenir.

Örnek*: (Memet Fuat, 2000a); (Memet Fuat, 2000b). Bunlardan ilki, kaynakçada yer alan İkinci Yeni adlı kitaba, ikincisi ise Orhan Veli kitabına gönderme yapar.

4. Yazarı belli olmayan yapıt: Yapıtın yazarı belirtilmemişse alıntı yaparken yapıtın adının ilk birkaç sözcüğü kullanılır. Bu tür bir yapıta gönderme yapılırken kitabın adı eğik (italik) olarak yazılır ve ardından tarih belirtilir:
Örnek*: Diğer bir kaynakta (College Cost Book, 1983) belirtildiği gibi...
College Cost Book’ta (1983) belirtildiği gibi...

5. Aynı soyadını taşıyan yazarlar: Eğer aynı soyadına sahip birden fazla yazara gönderme yapılıyorsa yapıtların yayın yılları farklı olsa bile, cumle içinde yazarların adları da belirtilmelidir.

Örnek*: Jale Parla (1989); Taha Parla (1993).

6. İki ya da daha fazla yapıt: İki ya da daha fazla yapıta gönderme yapılıyorsa alıntı yapılan yapıtların yazarlarının soyadları, alfabeye göre sıralanır.

Örnek*: (Feigenbaum ve McCurduck, 1983; Roszak, 1989, 1991).

7. Kişisel görüşme: Kişisel görüşmeler metinde belirtilmeli ama kaynakçada yer almamalıdır.

Örnek*: (Vüs’at O. Bener, kişisel görüşme, Aralık 2001).

8. Alıntılayan ya da aktaran kaynak: Çalışmalarda birincil kaynaklara ulaşmak esastır, ama bazı güçlükler nedeniyle ulaşılamamışsa, göndermede alıntılanan ya da aktarılan kaynak belirtilir.

Örnek*: (alıntılayan Gürbilek, 2004, s. 115); (aktaran Johnson, 2007b, ss. 37-38). Alıntılanan ya da aktarılan yapıttaki kaynak bilgilerine yer verilmez.

II. Çalışma sonunda Kaynak Gösterme
Metin içinde yapılan göndermelerin ayrıca çalışma sonunda “Kaynakça” başlığı altında toplanması gerekir. Metin içinde yapılmayan göndermeler “Kaynakça” bölümüne yazılmaz. Kaynakça bölümünde eserin yazarı belliyse önce soyadı yazılır. Kaynaklar alfabetik düzende sıralanır.
Kaynakların durumuna göre kaynakça gösterme yöntemlerini inceleyelim:

A. KİTAPLAR: Kaynaklar aşağıdaki sıra ile belirtilir.
yazarın soyadı- (ilk adının baş harfi ya da tam adı) adı- yayın tarihi -(altı çizgili ya da eğik, başlığın ilk ilk harfi büyük özel isim yoksa diğerleri küçük harfle yazılır) yapıtın adı- yayın yeri şeklinde yazılır.

1. Tek yazarlı ya da editörlü kitap:

Örnek*: Gürbilek, N. (2004). Kör ayna, kayıp şark. İstanbul: Metis.
Kalpaklı, M. (Ed.). (1999). Osmanlı divan şiiri üzerine metinler. İstanbul: YKY

2. Birden fazla yazarlı ya da editörlü kitap:

Örnek*: Taner, R. ve Bezirci, A. (1997). Seçme romanlar. İstanbul: Evrensel.

3. Genişletilmiş baskılı kitaplar:

Örnek*: Alpay, N. (2004). Türkçe sorunları kılavuzu (Gözden geçirilmiş ikinci baskı). İstanbul: Metis.

4. Yazarı olmayan kitaplar:

Örnek*: The 1995 NEA almanac of higher education. (1995). Washington DC: National Education Association.

5. Birden fazla ciltten oluşan kitaplar:

Örnek*: Moran, B. (1995). Türk romanına eleştirel bir bakış (3 cilt). İstanbul:
İletişim.

6. Çeviri kitaplar:

Örnek*: Bahtin, M. M. (2004). Dostoyevski poetikasının sorunları (C. Soydemir, Çev.) İstanbul: Metis.

7. Derlenmiş bir kitaptaki yazı:

Örnek*: Karasu, B. (1997). İmge üretiminde roman hâlâ ilk sırada. Ne kitapsız ne kedisiz (ss. 13-22). İstanbul: Metis.

8. Ansiklopediler

Örnek*: Akün, Ö. F. (1992). Divan edebiyatı. Diyanet vakfı islâm ansiklopedisi (ss. 398-422). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.

B. MAKALELER
Dergilerde yer alan makalelerden alıntı yapıldığında diğer kaynak gösterme yöntemlerinden farklı olarak yayının adı, sayı bilgisi ön plana çıkar. Sayfa numarasından önce belirtilen yayın adı ve sayı bilgisi, aralarında virgül koyularak eğik yazıyla yazılır.

Örnek*: Turan, G. (2005, Haziran). İkinci Yeni’den sonra olan biten ne? Varlık, 1173, 3-5.

C. DİĞER KAYNAKLAR

a. Film

Örnek*: Demirkubuz, Z. (Yönetmen). (2006). Yazgı [Film]. İstanbul: Mavi.

b. Elektronik kaynaklar

Örnek*: Çolak, Ali. (2004, 11 Mayıs). Sait Faik ölmemiş, çoğalmış... Erişim tarihi: 21 Temmuz 2006, [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Dr. Abel Scribe PhD. (2006, 3 Ekim). Dr. Abel Scribe’s guides to research writing and style. Erişim tarihi: 31 Ekim 2006, [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

*Kaynak
Kaynak gösterme kuralları, İstanbul Bilgi Üniversitesi Türk Dili Birimi, Erişim tarihi: 03 Ocak 2014, [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]