[PySSyCaT]

Minik serçe masalı hikayesi

Bir zamanlar kendini ispatlamaya çalışan MİNİK SERÇE varmışİlk bulduğu bir pencerenin kenarına konmuş
Şakıyarak içerde ki kişin ilgisini çekmeye çalışmış
Güya pır pır uçuşarak,şakıyarak dikkati çekmeye çalışmış
Ama ne yaparsa yapsın boş imişİçerde ki onu içeriye almayı düşünmek nedemek kuşlardan da nefret edermiş
Kuşların özgür olduğunu,kendisininde hayat mahkumu olduğunu düşünüpMİNİK SERÇEyi tanımak istememiş

Birgün mahkum olduğunu düşünen kişi MİNİK SERÇEye ders vermek istemişMİNİK SERÇEnin kanatlarını keserek bir kafese kilitlemiş vekafesi karanlık odaya bırakmışMİNK SERÇEyi ölüme terkedip
Günlük yaşantısına dönmüşAma birgün rüyasında MİNK SERÇEnin gözyaşlarını görüp utanmış,pişman olmuş
Hemen karanlık odanın yolunu tutmuş
Kapıyı açınca birde ne görsün ki küçük bir karınca MİNİK SERÇEye hayat vermek için ekmek taşıyormuş
Adam utanmakla kalmayıp kendine lanet yağdırmış
Ben bir toz zerresi büyüklüğünde ki karınca kadar olamadım
Gözlerinden yaşlar süzülerek benim yüreğim bir karınca kadar yok imiş demiş kendi kendineAdam MİNK SERÇEyi eline almış ve penceresinden dışarı salmış

Salarkende demiş ki benim mahkumiyetim odamda değil yüreğimde, yüreğimde taştan imişBenim yanlışımı minicik yüreğiniz gösterdi demiş
Adam hergün MİNİK SERÇEyi penceresinin önünde beklemeye başlamış
Ama MİNİK SERÇE hiç gelmemiş onun penceresine buna çok üzülen adam yaptıklarını affettirmek için imkan arayormuş
Birgün penceresinin dibinde dolaşırken bir avuç tüylerle karşılaşmış
Başlamış ağlamaya çünki kanatlarını kestiği için MİNİK SERÇE uçamamış
Olduğu yere düşmüş günlerce ağlamış sevdiği pencereden aşağı bakıp onu görsün diye
Adam özgürlüğe saldığı zannederek göklerden gelmesini beklerken,aşağıda olabileceğini hiç düşünmemiş
Tekrar utanmış kendinden artık af diliyeceği MİNİK SERÇE de yok imiş
Kendi,bir nebze huzurlu edebilmek için adam hergün penceresine kuş yemleri koyurmuş ve hergün MİNİK SERÇEnin mezarı başında af diliyormuş
Bencilliği olduğu,insanca yanını kaybettiği için