[PySSyCaT]

Kayıp Saat Çocuk Hikayesi

Babası Mert’ e güzel bir saat almıştı. Mert babasına teşekkür etti. Mert’ in saatte 12 rakamı dikkatini çekti. 12 en üstteydi. Mert babasına:
- Babacığım en üstte neden 1 rakamını değilde 12’ yi koymuşlar dedi. Babası, bunu hiç düşünmemişti. Çok ilginç bir soruydu bu neden 1 değilde 12 sayısı. Babası:
- Oğlum bir gün 24 saatten oluşur. Saatte sayı diziminin daha kolay olması için yapılmış olabilir, dedi. Mert:
- Hımm! Ben dışarı çıkabilir miyim dedi ve babasından izin alarak arkadaşlarıyla oynamak için dışarı çıktı. Mert yeni aldığı saati arkadaşlarına gösterdi. Daha sonra arkadaşlarıyla beraber oyunlar oynadılar. Mert birden kolunda saatinin olmadığını fark etti. Saat yoktu. Mert:
- Arkadaşlar saatim düşmüş dedi. Mert ve arkadaşları saati aramaya başladılar. Saati bulamadılar. Mert üzüldü, başını eğerek eve doğru gitti. Kapıyı çaldı. Annesi kapıyı açtığında Mert ‘ e baktı. Annesi:
- Yavrum. Ne oldu? Dedi. Mert:
- Anne. Babamın hediye aldığı saati kaybettim dedi. Annesi çocuğunu içeri aldı. Mert üzgün bir şekilde pencere kenarına oturdu. Batan güneşi seyretmeye başladı. Bu sırada başka bir evde Deniz isimli bir çocuk gülen gözlerle annesine:
- Anneciğim bak ne buldum? Diyerek saati gösterdi. Annesi saati eline aldı ve dedi ki:
- Yavrum bu saati nereden buldun? dedi.
Bu sırada Mert’ in babası eve gelmişti. Mert olanları babasına anlattı. Babası Mert’ e:
- Oğlum. Bir daha ki sefere daha dikkatli olursun. Kaybolan saati yerine yenisini alabiliriz ama kaybolan zamanın yerine yenisini alamayız. Yaşadığımız olaylardan, kaybettiğimiz eşyalardan ders almazsak bu ders sürer gider. Her olaydan alacağımız dersler vardır ve bize hayatımız en büyük derstir. Mert babasını dinledikten sonra daha dikkatli olacağına söz verdi ve uyumak için yatağına gitti.
Denizin annesi denize : -Yavrum bu saat başka birine ait. Bu saati senin kullanman doğru olmaz. Bu saati sahibine vermeliyiz, doğru davranış budur. Yarın bu saati bulduğun yere gidip oradaki evlerde oturanlara soralım. Belki sahibi çıkar dedi. Denizde:
-Peki anneciğim dedi.
Ertesi gün Deniz ve annesi Mert’ in evinin kapısını çaldılar. Deniz’ in annesi kapıyı açan Mert’ in annesine:
-Oğlum dün bu yolda bir saat bulmuş der demez Mert’ in annesi:
- Bu saat oğlumun çok teşekkür ederim size, içeri buyurmaz mısınız dedi. Deniz ve annesi içeri girdiler. Mert eline saati aldı.
- Yaşasın dedi. Deniz ve annesine çok teşekkür etti ve dedi ki:
-Anneciğim bir saatin kaybolması bana çok dersler verdi.

Şimdi aldığım derste şu oldu. Başkasının eşyasını bulduğumuzda onu sahibine vermek gerekir ki hem kaybeden hem de onu bulan mutlu olsun dedi. Mert’ in ve Deniz’ in annesi bu sözlere gülümsediler