[Tanem]

Çelimsiz ve aç bir kurt, soğuk bir sabah, bir köyün yakınlarında sinsi sinsi dolaşırken, besili ve karnını iyice doyurmuş bir köpekle karşılaşır.



"Söylesene dostum, nasıl böyle tombul olabiliyorsun?" dedi kurt,



"İnsanlar beni besliyorlar" diye cevap verdi köpek.



"Hepsi bu kadar mı?" diye alaylı bir ifadeyle sordu kurt. "İşin çok zor olmalı öyleyse" dedi.

"Hayır hayır" dedi köpek, "Yaptığım tek şey, geceleri bahçeyi beklemek."



"Bunun için mi sana yemek veriyorlar?" dedi kurt. "Eğer hepsi buysa ben de sana yoldaş olurum. Sen, dışarıda yiyecek bulmanın ne demek olduğunu bilemezsin."



"Sahibim şüphesiz seni de besler" dedi köpek.



Kurt, köpeğin haline imrendi ve ağzını şapırdattı. Beraberce, köpeğin bekçilik yaptığı yere doğru gittiler.



Bahçeye girer girmez, kurt, köpeğin boynundaki bir ize dikkat kesildi.



"Baksana dostum, boynundaki tüylere ne oldu?" diye sordu.



"Zincir tüylerimi döktü" dedi köpek. "Görüyorsun, günün ve gecenin büyük bir bölümünde ben zincirle bir kazığa bağlıyım."



"O halde hoşça kal zavallı dostum" dedi kurt ve hızla oradan uzaklaşmaya başladı. "Fikrimi değiştirdim. Ben aç kalabilirim. Ama zayıf ve özgür olmayı; şişman, fakat esir olmaya tercih ederim" diye de ekledi.