[Ebru]

Sagopa Kajmer:
Sen ne biçim bir mevsimsin ısınmam imkansız
Donmamak neyime titrememek çok zor
Rüzgarların buzdan serin tadı eksik meyvenin
Ne senle aşka dalmak kolay ne senle hayallere
Kursağımda düğümlenir laflar sana içimi açmak istedikçe
Sen ne kadar anlarsın ben anlatmak istesem de?
Tedirginlik var üzerime yakalar kaçmaya yeltendikçe
Tenim giderek aşınır mendillerim eskidikçe
Günlerden zindanlar biriktirdim
Hatırladıkça seni içlerinde hapis yatıyorum
Hepsinin içi ayrı zulüm
İşte böyle geldik buraya dek
Sen bir gamsız bense deli bir gözü pek
Tam yığılmak üzereyken bekledim ya senden destek
Şimdi düştüm ve kafamı vurdum düzgünce düşünemiyorum pek
Bütün bunlara ekbenim aşkım saf ve sek
Sade ben varım ve sen de sade benle bir tek
Ya sende hep ben miyim tek?
Keşke bir tek ben olsaydım sende tek
Ama biliyorum uzaklaşıyor kalbindeki benden zerreler tek tek
Sensin benim en zor savaşlarımda çelik yelek
Bu güçsüzlülüğe güç yetirmek inan beni aşan bir şey
Yaptıklarını bilip hala senden caymamak garip bir şey
Bana dokunmayanımı senle doldurma
İsteksizce bir teklikle kalmalıyım yalnızca

Mevsimler gibisin değişirsin ya beni üşütürsün ya yakarsın
Kendimden her gün parça koparıyorum
Ama sen bunu nerden bileceksin yavrum

Kolera:
Ucunu tutamadığım bir ilmek gibi çözülüyor
Buzum eridikçe içime batıyorum
Yüzme bilmiyorum yarim içime su serpti
Su çok soğuk üşüyorum
Ben kolundan ayrı kalmış bir elim hareket etmiyorum
Sevdam çık kurutsun nereye saklandıysan toz bulutsun
Defalarca çaldı kapını kalbim ortalarda yoksun
Hayallerim suya düştü hayallerimi su boğdu
Hayallerim su oldu ya kızıp dururum kendime
Artık yıllarca kendimden alamam hıncımı
Mahalle kadınlarını çağırıp yoldururum saçımı
Burkulmuş yüreğimden sızar ılık ılık gözyaşım
Ne kadar aynı kalsam da yüzüm farklı aynalarda
Beni affet üzüntüm bunca yıldır seni ona üzdürdüm
Omzuma yaslan esen seni çok seviyor seviyor seviyor
Çok üzgünüm ama beni daha fazla kırmana izin veremem
Duygularımı tekmeleyişini daha çok izleyemem
Ne hep yaz şu sevdamız ne de hiç durmadan kış
Söylediğim her şeyi unut beni unutma hiç
Ah karanfilim ne burnumdan gider
Ne de ellerimden çıkar kokun
Ah işitmek istiyorsan gel şu elime bir dokun
Beni bir silersin bir yazarsın bir öldürür bin kaçarsın