Selda Bağcan Dünyanın Bütün Çiçekleri
 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.*
Bütün çiçekleri getirin buraya.*
Öğrencilerimi getirin buraya, getirin buraya,*
Kaya diplerinde açmış çiçeklere benzer*
Bütün köy çocuklarını getirin buraya.*
Son bir ders vereceğim onlara.*
Son şarkımı söyleyeceğim,*
Getirin, getirin… Ve sonra öleceğim.*

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,*
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum,*
Kaderleri bana benzeyen,*
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,*
Geniş ovalarda kaybolur kokuları…*
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,*
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin, görün beni,*
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.*

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,*
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,*
Bacımın suladığı fesleğenleri,*
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,*
Avluların pembe entarili hatmisini,*
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,*
Aman Isparta güllerini de unutmayın,*
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.*
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.*

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,*
Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım,*
Ben bir bahçe suluyorum gönlümde,*
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden*
Ne güller fışkırır çilelerimden,*
Kandır, hayattır, emektir benim güllerim,*
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,*
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,*
Baharda Polatlı kırlarında açan,*
Güz geldi mi kop dağına göçen,*
Yürükler yaylasında, toroslarda eğleşen,*
Muş ovasından, ağrı eteğinden,*
Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden*
Çiçek getirin, örtün beni,*
Eğin türkülerinin içine gömün beni.*

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.*
En güzellerini saymadım çiçeklerin,*
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum,*
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,*
Köy okullarında açan gizli ve sessiz,*
O bakımsız ama kokusu eşsiz çiçek,*
Kimse bilmeyecek seni, seni kimse bilmeyecek*
Seni, beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek*
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.*

Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,*
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum,*
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,*
Tarümar olmasın istiyorum, perişan olmasın,*
Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım,*
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,*
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.*

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.*
Okulun duvarı çöktü, altında kaldım,*
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,*
Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta,*
Ne çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım,*
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.*
Şimdi sustum, örtün beni, yatırın buraya.*
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.*