[Sad-em]

Yıllar sonra iki sevgili bir sokakta karşılaşırlar
ayaküstü sohbet etmeye başlarlar

hiç değişmemişsin der Adam
aynı gözler
aynı tebessüm

kadın, sen de çok iyi görünüyorsun
sadece saçların
epey beyazlamış der gülerek

evet der Adam gözlerini kaçırarak
çok iyiyim
(içinden hafifçe fısıldar
o saçlar sensiz geçirdiğim yılların şahidi
ah bir konuşsalar
her bir telinde kaç ah var kimbilir)

anlat bakalım der Kadın
hayat nasıl gitti görmeyeli

mükemmel der Adam buruk bir sesle
(sensiz hayat nasıl olursa öyle işte
yokluk
kocaman bir boşluk diye söylenir
sadece kendinin duyabileceği bir ses tonuyla)

Kadın peki o zaman der
seni gördüğüme çok mutlu oldum
ama artık gitmem lazım
HOŞÇAKAL

bu sefer Adam güler
kalırım der
yeter ki sen iste
bana miras bıraktığın bu GÖNÜL YARAMLA
HOŞÇAKALIRIM...