IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Şafak yokluğunla sınıyor yine
Gece ağrılı düşlerimden aldı nasibini
Yıldızlar üşüdü ellerim zemheri
Sevdanı yudumladım kıyılarıma vuran yüreğinden
Oysa çoktan vazgeçmiştin canımdan can !
Kurşunladın düşlerimi
Sinemde hançerinin sızısı kaldı işte o an…

Ağladı Ekim
Sam yeli savurdu hoyratça, yaprakları talan
Yetim bir gönül taşıyorum şimdi
Yitik şehrin yalnızlar sokağında
Kaldırımlarında ıslaklığı gözlerimin
Yalancı teselliler dökülüyor solgun dudaklarımdan
Hissediyor musun?
Cehennemsi bir sensizlikteyim şimdi…

Kederli yağmurlar yağıyor yoksulluğuma
Hıçkırığıma karışıyor özlemin
Yutkundukça daha bir acıtıyor yarama sızan bu zehir
Nefesinin limanında bulsam yine kendimi
İçsem denizinden
Kansam yeniden masallara inanan bir çocuk gibi..
Destansı bir sevda büyütsem gözlerinde

Hani bir bulut tutuşsa
Bir alev üşüse kalbimizde
Sen baharı getirsen çiçeklensen kapımda
Sersen bin bir renkli umutları
Uçurumun kıyısında bir gelincik olsam
Uzatsan ellerini
Say ki mecburi bir tutunuş benim ki
Ellerin !
Ellerin haziran kadar sıcak hüznüm kadar içli!

Omuzlarımda sensizliğin yükü.
Yokluğun yüreğime vurgun gözlerime sağanak…
Zaman geçtikçe katmerleniyor can sızım!
Yoksun
Issızım…