[Belma]

..


[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

..


Madem arkandan ağlamamı bile çok gördün bana
Al bu taşlar senin olsun... O halde ve bundan böyle
Bütün davullar vursun, telleri kopsun sazların
boşluğa bağırsınlar, birlikte;
Kan kusacağız.
Kan kusacağız.
Madem dünya bunca zalim
Madem yakışmıyor kalbimize.

Bütün davullar gümlesin
Boşluktan gelen, boşluğu dolduranı
Boşluğa böğüreni Vursunnnn.

Bak! nasıl kan kusuyor külde uyuyan
Dünya görrrrsün.


IV

Her kezim ben
Küle ne öğretebilirse hayat, ancak
Onu öğretti bana da.

(Ama... )
Ben külün içinde çok uyumuşum.
Ben külün içinde çok uyudum.
Ben külün içinde çok uyudum.


....




XII


Şimdi bir masaldan bir peri
Sessizce dinlesin beni,
Alsın yorgun başımı


Alsın cümlemi
Usulca kalbine koysun.


Benim cümle taşıyacak halim
yoooooğğğğğğğ.


XIX


Varla yok arasındayım
Varla yok arasındayım
Hep, varla yok arasındaydım.
Zaten.
Ben bilmedim ki
niye teyelliyim, niye?


Varla yok arasında
Varla yok arasında
Elimde bir kırık testi


Elimde bir kırık testi
Nereye bırakayım!

XXIV


Bir masal
bir taş ağırlığında olabilir mi?
Olurmuş meğer.


Birlikte bir masala inanmak istedim
Ben seninle, sadece bu.
Sen beni tek
Tek
Tek
Bıraktın.


Benim taş taşıyacak,
Taş kaldıracak, taş atacak
halim mi var!



XXVI


O kadar uzun yol geldik ki seninle
Şimdi, sen ayrı ben ayrı olan o yolu
Nasıl yürüyeceğiz?


( Biz seninle yoldayken
yanımızdan ovalar,ağaçlar, titreşen
rüzgârlar akmıştı.Bir yolumuz olduğunu,
yol kazalarını, yol yorgunluğunu
o zamanlar biliyor muyduk? )

XXVIII

Ömrümü adadımdı.
Elimden aldığın ve parçaladığın şey bu!
Adaletin adını neden anmıyorsun burada da?
O yüzden büyük yaram
O yüzden büyük öfkem
O yüzden dinmiyor
İçimde hepsi,hıncahınç.


Hıncahııııııııııııııııınnnnnnç.




XX

Gitmek mi yitmektir kalmak mı artık bilmiyorum
Yerini yadırgayan eşyalar gibiyim ya ben hep
Ve inançlı, gitmenin bir şeyi değiştirmediğine.

Bilemem, belki bu yüzden
Ben sana yanlış bir yerden edilmiş
bir büyük yemin gibiydim.
Beni hep aynı yerimden yaralayan o eve
Yine de döneyim döneyim istedim.

XXX


Kar şiddetle rüzgârla büyük bir kırgınlıkla
vardı gece yarısı dağlarına.Gelemem artık yanına.
Ben kaybettiğime ağlayayım sen kaybettiğine ağla.



XXXIII

Ne sanıyorsun ?
Ne sanıyorsun ?
Benim olan artık
Senin de kaderin:

Dağbaşı,
Oradaki yaralı ıssızlık.

XXXXI


Bir nefeslik can kalsaydı sana üflerdim canımdan
Diyecekler; çok yüksekti ondaki zindan
Görmeli, eline almalı, sıvazlamıydın, öğretemeden
Yazgına kanat ol kol ol diyemeden ayrı düştüysem senden.
Buna yanarım çok, en çok buna yanarım inan.
Onaramazdım kırdığım yerleri
Onaramazdın kırdığın yerleri


Son bir nefesle sana sarıldımdı.
En acısı buydu.
En acısı buydu.


Şiir : Birhan Keskin

Yorum : Belma