[Liaaa]

Uzaktaki Sevgiliye



Ceylanların yıldızlı sulara değdiği saatlerde,bıçağın kemiğe dayandığı saatlerde,bir gelip bir giden umutlarımla ben hep biçare kaldım yokluğuna!..Gün geldi ölümü bekleyen hastalar gibi oldu bedenim,gün geldi bir kelebeğin kozadan çıkışı kadar hevesle açtım gözlerimi başlayan yeni güne..Ama kimi zaman içimde filizlenen bu heves kelebeğin ömrü kadar kısa sürdü hep!!

Ömrümce kafamda kurguladıklarımı yazıya dökme hevesimde buna benzedi hep!!Gecelerce kelimelerin karşısına geçip beynimden geçenleri kağıda döktükçe içimdeki şevkte azaldı hep!!
Ve giden geminin ardından bakakalmış misali yazdıklarımda suya havaya ve ateşe karıştı hep!! hep!! hep!! Ve herşeyin sonu hep!! hep!!...

Bugün kuzey ülkelerinden birinde,ertesi gün güneyde olmayı istedim!.Kuzeyde hüzün bassın istedim yolları,güneyde boşvermişlik dolsun istedim ciğerlerime..Bi şezlongun tepesinde uyumak saatlerce boşvere boşvere..Sonra güneyde bile kuzeyi istedi bedenim hep!..

Soğuk bir kış gününün sabahında bembeyaz dağlara bakarak derin bi nefes çekmek istedim ciğerlerime bi kuzey ülkesinin herhangi bir tren garından çıkarken ağır ağır!!..KUZEYDE GÜNEYİ,GÜNEYDE KUZEYİ İSTEDİM HEP!!...
16 OCAK 2009
İstanbul,
Eski salaş bi macar lokantasında balık ekmek yiyiyorum..Denizi seyrediyorum alnımı dayayıp camlara..turuncu bir yangına ayaklanan duygularıma,dayayıp anlımı akşamlara,günün bitişini seyrediyorum saatlerce gözümü kırpmadan başımı çevirmeden.bir gün diyorum kısacık bir gün,nasılda benziyor insanın bütün bir ömrüne!!..Denize baktıkça,denizi izledikçe,sen geliosun aklıma izmirlim uzaktaki sevgilim..kısada olsa bir yoğunluğumuz oldu seninle..olsun insan ömrüde kısa değilmi tıpkı kısacık bir gün gibi..Sonra kalbimin egede kaldığını hissediyorum..

Adını deniz koyuyorum senin,içinde hiç yosun olmayan sadce balıkların yaşadığı alabildiğine uzayıp giden ufka doğru..kah fırtınalı kah sakin,gizli kalmış canım koyları olan bi deniz!!!
Tanıştığımız,saatlerce konuşup birbirimize kendimizi bir çırpıda anlattığımız o gün gelior aklıma...Geriye dönerek yanıtlıyoruz birbirimizi.Bir destek aranır bir güç alırcasına birbirimizden,dönerek ikide bir geçmişimize..alnımızı gererek konuşuyoruz,kaşlarımızı bir ince eğimle siper edip bakışlarımıza(beraber geçirdiğimiz o günü hatırla)çok iyi bildiğimiz bir duyguyu o biraz yenilgiye biraz eksikliğe benzer ortak yaşadığımızı sızım sızım saklamya çalışıyoruz birbirimizden..sonra uzun uzun susuyoruz sözün kıyılarında..Hangi kapıyı aralasak bir uzaklık esiyor,hiçbidüşünceyi sonuna dek götüremiyoruz...Böyle belirlenmiş sınırlar içinde bir iç denetimle bir dış denetimle konuşmakta eski tadını yitiriyor..

Düşler kuruyoruz yeniden gelecek üzerine kaldırıp kirpiklerimizi ayak uçlarımızdan..dağlara bakıyoruz ufuklara bulutlara sana dokunmaya elini tutmaya korkuyorum ürkek bi ceylan gibi titremektesin çünkü..Ah o insan yüreğinin değişmeyen tutkusu.sevişmek hüner değil deniz kokulum önemli olan ölüncede sevmek seni..Sonra bir güncel sesle çirkin ve çiğ bir kirli görüntüyle hayata ilişkin dönüyoruz gerçeğin o kalın çizgisine...Yeni yeni yaşamlar kuruyoruz ödünler vererek birbirimize söylemeden..Aklımızda yüzlerce geçerli açıklama..Yaşamak zorundayız nasılsa.. iyidir hiç yoktan var olmak adına...
Karşı çıktığımız ne varsa yapıyoruz hepsini..bir kan pıhtısı gibi yarada kuruyan..binlerce uyuşturucu merhemle donuyor kalbimizde anılar inançlar incelikler düşler aşklar ...Erteliyoruz içimizdeki fırtınaları yanlış olduğunu bile bile.....
Adını deniz koyuyorum ama benim kumralım olmanı istiyorum..bedenimin yüreğimin en derinlerinden gelen bir hisle ve istekle...
Hüzünler başıma vuruyor yine,sevginin çıkmaz yollarında senin dolaylarında,sana dair hasretimin yüzyıllardan kalma olduğunu hissediyorum..sonra aklımı kaçırıyorum bu cinnet akşamlarında..söyle kumralım için sızlamazmı diye sorasım geliyor sana..orda her kiminleysen belki sevgilinleysen söyle kumralım için sızlamazmı?ve bilmem hatırlarmsın gözlerim ne renkti? ve söyle kumralım benim adım neydi?diye sorasım gelior sana..Ne zaman güneş doğar bilmiorum?Aylardan hangi aydı hatırlamıorum?Bu kaçıncı hasretim farkında bile değilim..Söyle kumralım ben adımı unuttum..Bilmem hatırlarmsın gözlerim ne renkti..Söyle kumralım söyle deniz gözlüm benim adım neydi?sonra akşam oluyor şehrimde istanbulda..İzmiri düşünüyorum gözlerim kapalı


kalbimin kaldığı egeyi düşünüyorum..deniz gözlerini deniz kokan kumral saçlarını düşünüyorum şimdi senmi benmi kim suçlu yar diye düşünüyorum..voltalar atıyorlar içimde pişmanlıklar zaman geçmiyor ve biliyorumki zaman yalandır..ve diyorumki kendi kendime dünya küçük aşkın büyük kumralım yine karşılaşırız....şimdi senmi benmi kim suçlu kimse yar..ve sonra öldüren bir melodi takılıor kulaklarıma..ve tutamıorum gözyaşlarımı..körbıçağım kimseleri kesemem beni yine teninle bileseler diyorum..gözlerimi kor demirle delselar üzerimi topraklarla örtseler saplı duru deniz gözlerinin rengi ve sana kaçar sana kayar o deli aklım benim...

İnceden kar başladı ve uzaktaki sevgiliye olan hasretim inceden inceye artıyor..dedim ya benden bihabersin uzaklarda içimdeki fırtınalardan..kopartıp bişeyleri içimden boranlara tayfunlara salan duygulardan..

Olsun deniz gözlüm olsun kumralım çok az şey yaşayıpta bir ömür yaşamış gibi hissetiğim uzaktaki sevgilim ol istiyorum..sen bilemesendebenim kalbim egede kaldı.bari diyorum atın beni
denizlerede karışıp gideyim denize gözlerine kumral saçlarına ...


Egemen


Egemen Erenoğlu