Sen 'sen olsa önce - cengiz numanoglu
 

Yüreğinde yoksa, Allah inancı,*
Bil ki; budur seni, kemiren sancı.*
Ruhunla bedenin, iki yabancı;*
Bu çatık çehreyle, bitmez bu yarış,*
Sen, sen ol da önce… Kendinle barış…

Deryâda bir damla, bu dünya malı,*
Nimet ormanında, bir kuru çalı,*
Seni teslim almış, bir kahve falı,*
Bu karanlık yolda, bitmez bu yarış,*
Sen, sen ol da önce… İlimle barış….

”İyi gün dostu”na yaslanıyorsun,*
Bedenî hazlarla, süsleniyorsun,*
Yalnız, madde ile besleniyorsun,*
Mânâdan kaçmakla, bitmez bu yarış,*
Sen, sen ol da önce… Gerçekle barış..

Ölüm kuşkuları, kalbine sinmiş,*
Akıl antenleri, bâtıla dönmüş,*
Gönül ekranında, görüntü sönmüş,*
Ölümden korkmakla, bitmez bu yarış,*
Sen, sen ol da önce… İmânla barış…

Fakire verirsin, açarsa avuç,*
Yırtık bir elbise, delik bir pabuç.*
Bilesin ki; yoktur, fakirlikte suç;*
Kulu incitmekle, bitmez bu yarış,*
Sen, sen ol da önce… İnsafla barış…

Yardım defterinde, kaç öksüzün var?*
Kaç yetim giydirdin, bu güne kadar?*
Kırkta bir vermekle, servet mi batar?*
Zekâttan kaçmakla, bitmez bu yarış,*
Sen, sen ol da önce… Borcunla barış…

Kapına geleni, savdın başından,*
Duygulanmadın mı, o göz yaşından?*
Kurtar şu çehreni, çatık kaşından,*
Sevgiden kaçmakla, bitmez bu yarış,*
Sen, sen ol da önce… Şefkâtle barış…

Bak da gör, altına yerler serilmiş,*
Üstüne yedi kat, gökler gerilmiş,*
Emrine binlerce nimet verilmiş;*
Hakk’a kulluk yarışıdır, bu yarış,*
Sen, sen ol da artık… Kur’ân’la barış…