[Vesaire]

boşuna günahını aldın bunca saatlerin.*
aramızdaki zaman, kazılmış bir başın saç teli kadar!*
bir adım atmaktan yoksun gönlün var,*
sen, buna yan.*
boşuna günahını alma saatlerin,*
yedin bitirdin.*
en çok seni sevdiğim saat yedilerini

savaşlar vardı.*
çok sevdiğin bu şehri savunacağına kaçıp yaşamayı seçtin.
gönlümden geçen semti de, savaş ganimetleri arasında terk ettin.*
ben seni bunca kar kıyamet arasında, ancak ölü bir çocuğun!*
gözlerinde görebilirdim.*
gittin ve beni delirmiş fikirlerin dibine ittin!

merak ediyorum da, anahtarı cebinde olan bir kenti.*
üstelik içinde ben olan bu şehri,*
bu kadar kolay nasıl bırakıp gidebildin.*
boşuna hırpalama saatlerini,*
akreplerini çıkardığın yangında, kendi kendini sokuyor.*
ve boşuna düşünüyorsun,*
çünkü bir kent kalabalıkken,*
güzeldir savaşların ortasında olsa da;

sen giderken benim yapabileceğim,*
ardında bıraktığın gözlerle, sana daha güzel bakmak olurdu.*
bunca imkânsızlığın, yalnızlığın,*
kar ve kışın arasında yapabileceğim*
en onurlu şeyde buydu!*
içindeki ben, işte böyle zor günlerde kayboldu.*
hayatta yoruldu.*
aslında beni kaç kez gönlüne sundu ama bu savaşlar bitmedi.*
bitmeye de somut bir adım yoktu.*
savaşlar ancak;*
giden bir kalp kadar soğuk olabilirdi,*
zaten, öylede oldu.

senin içinde yaşadığın için yapılmış bu şehri,*
gittiğinde yaralı bıraktığın bir ben bile koruyabilirdi.*
sen gittiğinde bu yürek çoktan ölmeyi hak etmişti!

şimdi büyük bir savunmanın ardından,*
sensizliğe yenik düşüp, diz üstüne düşen bu kentte.*
uğruna ölen ben,*
yani ahmet mehmet ya da kimsem o.*
o benim işte.*
sen giderken ardından sana ancak*
daha güzel bakabilecek kadar seni seven ,*
ben!

ulan!*
benden olma senden doğma bu kentte ölüyor bende!*
namusuydun ikimizin de.*
dönüp bakabilsene!