Ben ciğerlerime mayın döşüyorum sana koşarken
Sen yoksun
Önce bir şiir itiyor dilimi geriye
Adından öpüyorum,geçiyor
Kim inanır buna leyli?
Kaç adam sevdiğini adından öper?
Kaç sevgili adını öptürmeyi becerir?

Sana, adına hayal denen bir yalan söyleyeyim leyli
Sen ben
ben sen olayım
Gül suyu yağsın bulutlardan
Varlığımızı eritelim be leyli
Sesin sesime alaşım olsun

Duydun mu
Rüyanın karesiydi bu
Hayalin ölüsü
Çünkü herkesin göğüne gömülen bulutlar yok bende
Çünkü baktığını çöl gören bir deliyim
Çünkü aklım yok bende
Kalbim bende yok!
Kalbin bende yok!
Yoksun!
Arıyorum
Eriyorum
Kendini nereye sakladın be leyli?

Ellerimde beynine hançer saplanmış bir adamın resmi
Yoksun
Sağına konduruyorum yokluğunu
Soluna eğiyorum yokluğumu
iki ucu kendim olduğum bu savaşta
ceset olmaya hazırım
Bir iyiliğe var mısın ?
Gözlerinin beyazına sarılayım
Çenemde saçların kırkbin düğüm olsun

* * *

Yoksun

yine yoksun bu dünyamda.
ne sesin, ne kokun
ne gülüşlerin.

nerdesin kiminle
hangi şarkıyı dinliyorsun;
hangi hüznü yaşıyorsun yine?
durdu zaman o buruk şarkıda
saatler durdu, güneş durdu.
ve sen yoksun.

bir umut arıyorum,
bir ışık karanlıkta.
elimi tutacak bir el; bir sevinç
bir el uzat ellerime, ne olur.
yoluma yoldaş olacak bir ses, ne olur.
ama sen yoksun.

okyanusta bir damla su
kavrulmuş dudaklarıma.
ve gönlümü rahatlatacak bir nefes türkü.
üşüdüm bu yalnızlıktan.
yoruldum.
sen yoksun..

usandım buruk sevdalardan
kırık kalplerden.
bir hikaye anlat bana ayrılıksız.
bir mavi; bir yeşil:
ve nihavent olmayan bir şarkı,
hüzünsüz ayrılıksız.
ama sen yoksun.

esen rüzgarlarda kokun
çağlayan derelerde sesin var.
sıcaklığın gün ışığında,
karanlıklarda hasretin.
yağmurlar ıslatır beni, yalnızım
ve sen yoksun.

ve sen yoksun bu dünyamda.
ama:
sevdandır beni hayata bağlayan
sevdandır acılar içinde yüreğimi dağlayan
Mevla bağışlasın beni! affetsin.
o nurla, sevdanla
şu gönlümdür her gün ağlayan.
ama sen yoksun.
yoksun işte yok…