[Vesaire]

Çocuk;
Dön bak enkazıma arta kalanlarımı gör
ya da benden kalamayanları mı desem.
Hangi zamandan kaldı bu enkaz.
Neler neler kaldı altında düşlerimin.
Geride bıraktıklarım fazla mı geldi lugatına?
Kaldıramadı mı beni kelimelerin?
Sana biçtiğim yeminler gelip bulmadı mı seni?
Bir girdap içinde dolanıp durdum.
Duruldum,durduğumdun.
Bir saat kulesine astım yeminlerimi.
Her geçen zaman diliminde bir çığlık düştü günceme.
Çocuk;
bir kardan adam yaptım.
ömürlük sandım olmadı be Çocuk
elimdeki soğukluğuyla kaldım.
Bile bile aldandım.
Yandım küllerimi dağıttım.
Küllerimden bir diyar kurdum kendime.
Kendi kurduğum diyarda bile yalnız kaldım kendime.
Yüzler ırak oldu.
Hiçbir kimlik bulduramadı beni bana.
Hangi köşe başına nakışlandıysa gözlerim orada kaldı bir düşüm.
Köşe başları düşşüzleştirdi beni.
Ben sende ömürlük kaldım da sen bende …
Söyleyecek çok sözüm var belki.
Hani bir duyurabilsem sesimi sessizliğe bir hançer iner.
Deler karanlığı en sen yerinden.
Ama en senleştiğim yandan kesildi dilim.
Çocuk;
ya varlığımda var olacaksın dedim
ya da yokluğunda yok edeceksin.
Sen yerle bir ederken yokluğunla beni içimde küçük bir kız çocuğu katlediliyordu.
Şimdi içimdeki cinayetlerde tutuklusun. Faili belli .
Belli ya sürgün mü edildin de kentimden yoksun …
Seni sürgün eden süngüler şahlansın da dile gelsin.
Çocuk;
seni bulduğum ellerimde kaybettim seni.
Parmak uçlarım hasret kaldı varlığına.
Beni hasret bıraktın ya
Çocukluğuna ne diyeyim be Çocuk
Eyvallah sana…
Eyvallah çocuk eyvallah.