[Vesaire]

Cebinde sakladığın suskunluğun depreşti yüreğimin iç denizlerinde.*
Bir sancı, bir yokluk bu kadar soğuk mu olur.*
Kan revan ellerim.*
Oysa benim ellerim gül kokardı..*
Ayaklarım toz toprak..*
Oysa benim ayak izlerim hep maviye benzerdi.*
Cümlelerim çırılçıplak kalmış, bağdaş kurdum yaralarımın en rüzgarlı tepesine..*
Hani seninle bir çınar ağacına isimlerimizi kazıyacağımız rüzgarlı tepe vardı ya..*
hatırladın mı..*
Sonra denize bakıp bakıp gözlerimizin rengine boyayacaktık tüm bulutları..

Yaralarıma basacak tuz kalmadı / gidişinin arifesinde..

Sen belli etmesen de bir gidiş hazırlığı seziyorum dudaklarında.*
Bana dair kurduğun cümleler yok etrafımda..*
Yıldızlar göğümden çekilmiş.*
Perdeler, cam kenarı özlemler yok avuç içi terlemelerinde..*
Ben sana sıfat bulamazken sen beni bir gidiş cümlesinin belirtisiz öznesine bırakıyorsun beni..

Gitme diye cümleler kurmayacağım sana..*
Çünki sana ne kadar cümle kursam da ikna edemedim seni.*
Tıpkı sana siyahı yakıştıramadığım halde siyahı üstüne bürünmekten çekinmediğin gibi.*
Tıpkı senin gözlerine baharı layık gördüğüm halde içinden sonbaharı silemediğim gibi..*
Bıraktım artık…*
Sadece bir sorunun cevabını arıyorum gözlerinde..*
O benden gizlediğin perdelediğin gözlerinden…*
Soruyorum sana;

Ellerimizde diktiğimiz güllerin,*
Yüreğimizde büyüttüğümüz Elif’in*
Katili olmamı istiyorsun benden ?

Suskunluğunun orucunu bir cümle ile aç ta söyle bana..*
Kimin katili olacağım ben..*
Senin mi yoksa kendimimin mi…*
Sustuğun yer o kadar büyük ki..*
Yaralarımı bölüp bölüp yapıştırdıkça kapanmıyor suskunluğun..

Dudaklarına bağladığın tüm sorguları çöz de gel artık..*
Ya da yaralarıma basacak tuzları iade et bana…*
Yoksa içimdeki tüm susmaları ilmekleyeceğim boğazıma.

İsmail SARIGENE